• kabul hepimiz kendi rüyalarımızı, dramlarımızı, sevinçlerimizi, üzüntülerimizi, çılgınlıklarımızı, trajedilerimizi kalbimizde devasa romanlar, filmler gibi yaşıyoruz. onların benzersiz olduğunu, bir daha yaşanamayacağını egomuzdan ne kadar sıyrılmış olursak olalım gizliden gizliye düşünmüyor muyuz? bunlar benim hiç ilgimi çekmiyor. bir de çok küçük anlar var. evet. topu topu bir iki saniye süren bu süre içersinde kalbimizde silinmeyecek izler bırakan anlar var. bu anların varlığını belli belirsiz hissediriz ama onlara isim koyamayız. onlar orada durur bize bir şeyler anlatır ama anlamayız işte sadece kullandığı kelimelerle onların varlığını hissederiz. onlar konuşurken sokak ortasında dikilir susmalarını bekleriz. sadede geliyorum. bu şarkı neden bahsediyor bilmiyorum. tek kelime portekizce bilmem. ama işte bu şarkıdaki bazı küçük anlar (bana hangileri sormayın herkesin "an"ısı kendine) kalbime dokunup tüm o küçük anların tekrar tekrar çığlık çığlığa beynimde dolaşmasına neden oluyor. şimdi formatı kurtarmak adına cümlemizi de kuralım: mariza'nın fado em mim albümünün altıncı şarkısı; daha önce amália rodrigues de söylemiştir. sözleri takdim etmek gerekirse:

    se a minha alma fechada
    se pudesse mostrar,
    e o que eu sofro calada
    se pudesse contar,
    toda a gente veria
    quanto sou desgraçada
    quanto finjo alegria
    quanto choro a cantar...
    que deus me perdoe
    se é crime ou pecado
    mas eu sou assim
    e fugindo ao fado,
    fugia de mim.
    cantando dou brado
    e nada me dói
    se é pois um pecado
    ter amor ao fado
    que deus me perdoe.
    quanto canto não penso
    no que a vida é de má,
    nem sequer me pertenço,
    nem o mal se me dá.
    chego a querer a verdade
    e a sonhar - sonho imenso -
    que tudo é felicidade
    e tristeza não há.
  • amália rodrigues in harikulade yorumuyla beni kendine bağlayan şarkı . bu şarkıyı ne zaman dinlesem kendimi mandalina bahçelerinde buluyorum. derin bir nefes çekiyorum. derin bir nefes.. öyle bir şarkı işte.

    mutlaka dinleyiniz*
  • dinledim ama benim tarzım değil, bilgi için teşikkürler.
  • ispanya sinemasının polisiye gerilim konusundaki iyi örmeklerinden biri olan que dios nos perdone filminin finalini de yapan amália rodrigues şaheseri.
hesabın var mı? giriş yap