rave tapes

• mogwai'in 20 ocak 2014'te çıkacak yeni albümü.
  
  tracklist:
  
  1. heard about you last night
  2. simon ferocious
  3. remurdered
  4. hexon bogon
  5. repelish
  6. master card
  7. deesh
  8. blues hour
  9. no medicine for regret
  10. the lord is out of control
  
  ilk yayınlanılan remurdered isimli şarkı da şuradan dinlenebilir:
  
  https://soundcloud.com/…n-records/mogwai-remurdered
  
  (bkz: oo kafan çok güzelmiş)
  
  edit: başlığı açıp kaçmışız amk, albüm şahane, hardcore faciasından sonra hawk ile kafa kafaya hatta daha iyi bir albüm, belki de son on senelerinin en iyisi.
• (bkz: remurdered)
• ilk 7 şarkıda kafayı toparlayamamışken başlayan blues hour ve ardından gelen no medecine for regret albümün tanımını yapıyor: yorgun, karanlık ve düşüncelerle doluyuz. the lord ıs out of control ise bir mektubun sonuna atılmış imza gibi. sevgiler mogwai.
• mogwai'nin bu sekizinci stüdyo albümü hakkında söz edilirken, grubun yedinci stüdyo albümü "hardcore will never die but you will"den önce, "les revenants" ep'sinden/soundtrack'inden hareket etmek gerek. zira, özellikle albümün açılışını yapan "heard about you last night" yakından dinlendiğinde, karşı karşıya olunan işin "hardcore..."dan ziyade "les revenants" ile ilintili olduğu rahatlıkla duyulabiliyor. hatta bu bağlantıyı birinci elden duyumsayabilmek için, "rave tapes" albümü dinlenmeye başlanmadan hemen evvel "les revenants" soundtrack'inin son parçası olan "wizard motor" dinlenebilir. hatta kesin sonuç için, "wizard motor" ile "heard about you last night" arasına "les revenants" soundtrack'inin açılışını yapan caanım "hungry faces" sokulabilir. (sözünü ettiğim şarkıları spotify'da sıralayıp sunmak isterdim, lakin albüm resmi olarak yarın, yani 20 ocak 2014'te yayınlanacağı için, sunucu arşivinde henüz bulunamıyor.)
  
  "rave tapes", aynı zamanda, "hardcore will never die but you will"i daha iyi anlayabilmemiz açısından da önemli. mogwai'nin enstrümantal müzikten elektroniğe doğru temkinli adımlarla ilerlemekte olduğunu zaten biliyorduk. fakat "harcore..."u bu ilerleyiş bandında bir noktaya konumlandırmak güçtü. fakat "rave tapes"e bakıp görüyoruz ki, "hardcore..." kelimenin tam anlamıyla bir köprüymüş bu süreçte. evet, bir köprüymüş; «keşke hiç geçilmeseymiş!» dedirten bir köprü.
  
  albümleri kendi içlerinde değil de, böyle, kendilerinden öncekilerle kıyaslayarak eleştirmek pek hoş bir yaklaşım değil, biliyorum. fakat "rave tapes"teki enerjisizliği başka şekilde anlamlandıramıyorum. "hardcore...", büyük bir zaferin ardından mağrur bir edayla dinlenebilecek bir albümdü. hatta "rano pano" eşliğinde ayaklanıp, "george square thatcher death party" eşliğinde devrim yapacaktık, unuttun mu? eh, böylesi büyük bir devrimin ardından ilk fırsatta dinlenmeye çekilip, yelkenleri büsbütün suya indirecektiysek, neden kalkıştık ki böyle büyük bir işe? otursaydık evlerimizde; depresyon hırkamıza sarınıp "i love you i'm going to blow up your school" dinleseydik tekrar tekrar. gözyaşlarımıza içimize akıtıp, "scotland's shame" dinleyerek iskoçya'nın utancını kendi utancımız saysaydık. değil mi ama?
  
  albüm içi yorumlamaya gelecek olursak: öyle bir albüm ki bu, üçüncü dinleyişte bile ortalama üstü bir eser işaret etmek pek mümkün olamıyor. belki "master card" ve isim güzeli "no medicine for regret" ortalamanın birkaç puan üzerindeki şarkılar olarak anılabilirler.
  
  ve ne yazık ki, şimdilik hepsi bu.