raylar

• raziel nisroc'un ritüel e.p'sinden 6. şarkı. "tek kelimeyle muhteşem" demek isterdim ancak o bile eksik kalırdı.
  
  hayat: yok olma biçimi!
  irkildikçe sindir; dünya bir sirk
  aşk gurura teslim
  bu resmi cinayete esirdi zihnim
  emretmeyi bil!
  tetikte parmak temsili..
  kal ya da git! her şey bir seçim
  yüzüm
  hüznümün görüldüğü en son şehir.
  -doğdum. bilincimin çekildi pimi
  kaç laf duydum hiçbirinde yok dostluk sihri
  kork! aklıma inen basamaklar ıslak
  kork! bu çağda insan tümüyle kir pas.
  boş bir sayfadan kendine bakmak
  hip hop aklıma sapladığım en eski bıçak
  bırak! şuurum iptal, ruhum ihya
  birkaç rüyama ev sahibiydi kırılmış kumbaram..
  zamana parçalan
  her şehir bir parçam
  her parçam bir insan
  ve
  her mısram bir imza..
  
  nakarat:
  raylar boyunca akıp
  akıp gidiyor nehir..
  akıp gidiyor raylar
  akşam olunca..
  
  :verse 2:
  bu notları alırken raylar sakindi
  nabzım sabit, vagonlar bir hayli sessizdi
  öfke: dilimden kan söken töre
  her neyse
  yaşamak
  sansürler eşliğinde,
  çok sahte…
  yüzüme söv! ya da öv!
  hakkımı böl, kaygımı sök!
  huzuru öp! (haha)
  galaksine verdiğim yeni isim: çöp!
  kafiyem döndükçe kendini bul ve döv!
  gördüm aslımı bir mısra aralığında her gün
  öldüm dudaklarında yalanlar tadınca her gün
  öptüm yalnızlığı koynunda
  bir şiir gibi kazındı her şey ruhuma
  oldu sonunda!
  hayallerimi boğdum soğuk suda
  solgun! uzandı boynu..
  sokuldu korku bu soğuk banyodan çıkınca
  tek çıkar yol çekip gitmek raylar boyunca..
  
  (bkz: damarına copy paste shit)
• bir başka mükemmel (bkz: rody dünyada) parçası. uzun süre sonra yine gelen geçmiş özlemi, görülen rüya. unutamamak zor gerçekten.
  
  sanma ahşap bir vagon
  geçmişi geri verir
  sanma göğsümde yanan
  bu ateş söner bir gün
  unutur yaşananları
  silinir güzel yüzün
  sanma benden çaldığın
  sadece zamanımdı
  koparıp da aldığın
  yarım değil tamamımdı
• sade bir aranjmanla üzen, art arda dinlenen, melankolik damarı kabartan.
  r.o.d.y. dünyada'dan.
  
  hiç o raylara kızma
  bir avuç soğuk demir
  sanma ahşap bir vagon
  geçmişi geri verir
  sanma göğsümde yanan
  bu ateş söner bir gün
  unutur yaşananları
  silinir güzel yüzün
  
  sanma benden çaldığın
  sadece zamanımdı
  koparıp da aldığın
  yarım değil tamamımdı
  sanma göğsümde yanan
  bu ateş söner bir gün
  unutur yaşananları
  silinir güzel yüzün