süğgün
-
1. taze filiz, fiskil, dal, sürgün.
2. ilerleyen, yarı yolda sönümlenmeyen, gür, işleyici ses. ya da sesin işleyicilik, yayılım özelliği. hayvan çanlarından sesi çok diri ve tiz olduğu halde sarı zilinki süğgün ses sayılmazmış, kıldırkı adamdan bile sayılmıyor, yayvan, geniş, ağır yapılı deve çanlarının sesi süğgün sayılıyor (bkz: borç bin). buna yönelik kullanılabilen bir sözcük de süreğimli.
söğmek, sövmek, söven/söğen, süvelmek, süymek, süygün, söğüt, söğseklik hepsi akraba, hatta ağmaktan gelen ağaçla anlam türdeşi.
(ilk giri tarihi: 9.5.2014)
(bkz: siyek)
(bkz: süğmek)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap