sınav sonuç gazetesi

• sinav sonucunun aciklanacagi sabah, gazete bayiilerinde kuyruklar olur, bu gazeteyi getirecek kamyon takip edilirdi. ah ahh ne gunlerdi.
• osym sitesinin kilitlenmesinden sonra adayların sonuçları öğrenebileceği yegane yer.
• internet yayginlasmaya basladiktan ve universite sinav sonuclari internet, cep telefonu vs. gibi bilimum ortamdan ogrenilir olduktan sonra tarih olduguna inandigim gazete
• epey uçuk bir fiyattan satıldığını hatırladığım gazete.
• türkiye gazeteciler cemiyeti tarafından çıkarılmaktaydı. yaptığım google aramalarına göre sanırsam 2005 öss'ye kadar bir sonuç duyurusu metodu olarak kalmış. şimdi tam olarak hatırlayamadığım garip bir arama metodu vardı.
  
  '97 öys sınavı sonucunda 3. tercihimi beklerken 17. tercihimin gelmesi sonrasında, o hayal kırıklığıyla bu gazetenin yanlış basıldığını iddia etmişliğim vardır.
  
  düzeltme: 2006 yılında da kullanılmış.
• sözlükteki fosillere bulundukları şehirlerde gece yarısından sabaha kadar otogarda şenlik sahibi etmiş gazete.
  
  ve evet bunu bilen liseliydi
  bir zamanlar
• (bkz: sınav sonuç belgesinin postayla geldiği yıllar)
• en pahalı ama en değerli gazete. çok insanda anısı vardır.
  
  türkiye gazeteciler cemiyeti tarafından çıkarılan ve oldukça pahalı satılan bir gazete idi. şimdi atacağım ama seviye az buçuk anlaşılsın, mesela şu anda standart ana akım medya gazetesi kaç lira, 1.5 lira mı, bu gazete yaklaşık 15-20 gazete fiyatına falan satılırdı. atıyorum bugün olsa 25-30 liraya satılırdı. 50'ye kadar yolu var.
  
  bunun alameti farikası gazeteciler cemiyetinin parayı bulması, yılda bir kere düzgün para kazanıp işlerini görmesiydi. bir nevi kıyaktı ama herkes de desteklerdi bir nevi. yılda bir kuvvetli bahşiş alan davulcu milleti gibi. yoksa gazetenin gazete olarak baskı dışında bir maliyeti yoktu. sadece dizgi hatalarına çok açıktı, çünkü bir gazetede onbinlerce, yüzbinlerce kişi ismi ve yine binlerce üniversite/bölüm ismi olurdu. böyle simsiyah, resimsiz, aslına bakarsanız sevimsiz bir gazete. sanki baştan aşağıya dipnotlardan oluşan bilanço gibi bir şeydi.
  
  1994 öys sonuçları için biz de bandırma'da beklemiştik. üstelik hatırladığım kadarı ile bizde otobüs değil gemi beklenmişti çünkü bu gazete istanbul'dan gemi ile gelmişti. 5 saatlik yolculuğu olan türkiye denizcilik işletmeleri'ne ait sarayburnu-bandırma seferi.
  
  dönemin insanları için çok önemli hatıralar bunlar, çünkü okul, sınav kazanmalar büyük amaç teşkil ederdi. sonucuna erişmek de öyle internetten değil böyle ağdalı yollardan olurdu. şimdi yaşanan en büyük olay seri f5 yapma ve bilemedin sitenin yarım saatliğine çökmesi... bu gazete olayı müthiş bir heyecandı. arkadaşlar bahsetmiş, gazetenin bayilere ulaşması beklenmez, adeta törenle otogarlarda şehre gelişi beklenirdi. satılan yerlerde kuyruklar olur, birisi öğrenip gazeteyi diğerine verirken adeta kapışılır, müthiş bir coşku, heyecan ve merak olurdu. düşün, adam 7-8 sene okumuş, gençliğini, çocukluğunu vermiş, hepsinin sonucu içinde resim olmayan sadece satırlardan oluşan bir gazetenin 27. sayfasının 89. satırında yazıyordu
  
  kısacası, liseliler bilmez.
  sözlüğün,
  (bkz: sözlükçülerin sınav sonuç gazetesi hatıraları)
  tarzında bir başlığa dahi ihtiyacı olduğunu rahatlıkla ifade edebilirim.
• bana müjdeler getirmiş basılı gazete.
  
  10 yaşında bir veletken, 14 yaşında sivilceli bir ergenken ve 17 yaşında bir gençken başarılarını haber yapıp yazan gazete.
  
  bizim köyümüzde kemal amca vardı. çok okumak isteyip o fırsatı babası ölünce, kardeşlerine bakmak için çalışmak zorunda olduğundan kaçıran. mahir ve zeki biriydi kemal amca. çalışkan da adamdı. ilçe ile köy arasında işleyen minibüs onundu. sabah saat 07.00'de giderdi ilçeye. köyün öğretmeninin önceden tembih edip ayırttığı sınav gazetesini alıp ilk seferinde getirir ve köydeki kahveye koyardı bunu.
  
  biz, kızlarla oğlanlar olarak ilyas amcanın kahvesinde beklerdik o tek gazeteyi. ezberimizde aday numaramızla. elbette öğretmen de bizimle olurdu o köy kahvesinde. o gün sonucu açıklanacak olan o sınava girmiş olan hiçbir çocuğu, hiçbir genci; tarlaya, hayvan gütmeye yollamazdı köylüler.
  
  aday numarasını o gazetede bulan koşa koşa eve giderdi müjdeyi vermeye ilk. o gün kahveden fırlayıp, köy meydanından uçarcasına geçerek eve doğru koşan bir çocuk, bir genç görenler zaten söylenmeden almış olurdu o müjdeyi.
  
  okuyamamış olmanın ukdesiyle dolu olan kemal amca, bize köyün bakkalında bulunamayan dondurma getirirdi öğleden sonraki seferinde...sınav günü köyün çocuklarını, gençlerini doldurup ilçeye ücretsiz götürdüğü o aynı minibüsle dondurma ve kağıt helva getirirdi...ve köydeki anneler en besili horozunu keserdi bu sevincimizi bir ziyafete dönüştürmek için. o kahvede çok ladesler tutuşmuştur o pırıl pırıl ve gururlu çocuklar.
  
  her sınav sonuç gazetesi, o köyden bu ülkeye hizmet için okuma şansını yakalamış olmayı müjdelerdi. her yaz. sen de okudun bu gazeteye yazılan o çocukların adlarını belki de. bambaşka yerlerinde ülkemin.
• 1997 senesinde üniversite kazandığımı öğrendiğim gazetedir.
  gazeteyi nasıl aldım hatırlamıyorum.
  yanlış hatırlamıyorsam isimler değil ösym numarasının yanında okul ve bölüm yazıyordu ya da onların da kodu yazıyordu. gazetenin yarısı şeklinde dergi formatındaydı.
  annemin iş yerini telefonla aramıştım, annem telefonu gülümser bir ifadeyle nereyi kazandın diyerek açmıştı.