salihat-ı nisvandan saffet hanımefendi'ye

• geçmiş günlerin yani osmanlının son günlerinin, artık iyice yaşlanmış hatta bunamış, zamanında güngörmüş hanımefendi bir kadının gözünden anlatıldığı turgut uyar şiirdir.
  biraz proustvari biraz abdülhak şinasi hisar burukluğu.sanki yıkılmaya yüz tutmuş osmanlı ile bu yaşlı kadın özdeşleştirilmiştir.
  
  hatırlarım bir akşam bir yokuşa durmuştum
  iri atlarınız macardı, dantelleriniz alman
  
  ne göksu'da bülbül dinlemek ne abdülhak şinasi bey
  ıpılık bir sevgi geçerdi ara sıra içimden o zaman
  
  siz ne zaman öldünüz allah aşkına yani ne zaman
  kirli karlar bile erimemişti haber yoktu nisandan
  
  rüştü paşaydı deli rüştüye çıkmıştı adı osmanlı ordusunda
  o zaman hamitti padişah kocaman bıyıkları kocaman
  
  o günlerde her şey akıp giderdi biz de şaşardık
  hürriyet meşrutiyet otuz bir mart falan filan
  
  gemiler de öyle boğazdan aşağı boğazan yukarı
  bıyıklarını burardı umursamazdı paşa kocam o zaman
  
  rüştü paşaydı sakallıydı belki sadece sakallıydı
  ki sakallar geçmişinde her halde bir orman
  
  bir oğul bir kız iki gelin bir damat isviçre lozan
  nasıl ağladığımı ben bilirim bir yangının ardından
  
  uykularım bölünüyor artık şu konağı bekliyorum
  söyle ey muhabbet kuşunun tüyü söyle ölüm ne zaman
  
  hep bir şeylere baktım bir şeyleri korudum kızdım
  kızgındı haremi vardı sakallıydı rüştü paşa o zaman
  
  hatırlarım bir akşam bir yokuşa durmuştum
  iri atlarınız macardı, dantelleriniz alman
  
  bahriye nazırı tevfik paşa mütarekeler falan
  dünya nasıl çekilirdi ayaklarımın altından
  
  annemin sonsuz giysileri bir telaşı bileyen tramvay
  ben ne güzel çocuktum yalnızlıkların ardından
  
  yeniköyde bir yalı, fatihte evler, ayışıklı bir zaman
  rüştü paşaydı adı, yıldızda ve dömekede kahraman
  
  herkes ne zaman ölür elbet gülünün solduğu akşam
  aldım anlayamadım öldüm anlayamadım almadığım bir akşam
  
  daha önce hiç ölmedim temmuzum ve incilerimle
  göksuyu ışıklarla teşrif ettiğimiz akşam
  
  ne zaman gülüm solar, ne zaman deniz, ne zaman akşam
  ne zaman gemilerdi, ne zamandı paşa kocam
  
  artık başucum dinlendirir bir şamdanın süsünü
  söyle ey göksu akşamı hafız burhan ölüm ne zaman
  
  mevlutlar okunur, dalgalar kalır bir geminin ardından
  öldüm ben, saffet hanımefendi, salihat-ı nisvandan
  
  turgut uyar
• okudugum en guzel seylerden biri olabilir.
• bu güzel işçi bayramında hayata gözlerini kapayan cüneyt türel ustadan dinlenesidir...
  
  (bkz: http://www.cuneytturel.com/siirler)
• yayınlandığı yıl, yılın şiiri seçilmiştir.
• şiir tam bir obituary örneğidir, bu sözcüğün türkçede tam bir karşılığı yok. ardından ya da ölünün ardından diye çevirirsek orijinal anlamını yaralamadan berelemeden çevirmiş oluruz az-çok. hatta pek tanınmamış kişilerin ölümünün ardından yapılan tanıtıcı yazılar demek daha doğru olur.
  
  bu şiirde de saliha kadınlardan saffet hanımefendi, osmanlının son dönemiyle birlikte bir turgut uyar ustalığıyla anlatılmıştır. tam osmanlı kadını derler ya o tabire de cuk diye oturuyor saffet hanımımız.
• "...söyle ey göksu akşamı, hafız burhan, ölüm ne zaman?"
• osmanlı'dan cumhuriyet'e geçişi, geçişin bütün dinamiklerini ve travmalarını yaşlı bi kadının gözünden ve bilincinden/bilinçaltından tasvir eden muhteşem ötesi turgut uyar şiiri.