gerhart hauptmann ^*

• ansiklopedik bilgilerle; (1862 silezya/ prusya – 1946 agnetendorf/ almanya). alman oyun yazarı. breaslau ve dresden sanat akademilerinde öğrenim gördü. ayrıca tarih, fen ve felsefe eğitimi de aldı. çeşitli ülkeleri dolaştı. yontucu olma isteğinden vazgeçerek, kendini tamamen edebiyata verdi. alman natüralizminin en büyük oyun yazarı unvanını kazandı. çağının sorunlarına karşı son nefesine değin ilgi duydu. toplum içerisinde ezilenlerle, bağlarından kurtulmaya çalışanlara özel bir önem verdi.
  
  yirmi yedi yaşındayken (1889) kaleme aldığı şafaktan önce adlı oyun, hauptmann’a bir anda ün kazandırdı. bu yapıtı izleyen dört yıl içerisindeki yazdıklarıyla natüralizmi geliştirdi ve tamamlayıcısı oldu. dokuma işçileri^* adlı yapıtıyla natüralizmi doruğa ulaştırdı. işçilerin lidersiz ayaklanmalarını konu alan oyun, dünyada epik tiyatro yolunun açılmasını sağladı.
  
  1896 yılında oynanan ve köylülerin savaşını konu alan florian geyer adlı oyunu, başrolün yanlış dağıtımından ötürü başarısız oldu. daha sonraki oyunlarında natüralizmden romantizme kaydı.
  
  oyunlarından başka romanlar, öyküler, otobiyografik yapıtlar, gezi yazıları ve denemeler yazdı. 1912 yılında nobel edebiyat ödülü’nü kazandı.
  
  başlıca yapıtları:
  tiyatro oyunları; şafaktan önce (1889), barış bayramı (1890), yalnız insanlar (1891), dokuma işçileri^* (1892), crampton koleji (1892), kastor kürk (1893), hannele’nin göğe çıkışı (1894), florian geyer (1896), batık çan (1897), sürücü hensclhel (1898), hellos (1899), michael kramer (1900), kırmızı horoz (1901), yoksul heinrich (1902), elga (1905), ve pippa dans ediyor (1906), çoban şarkısı (1906), bischofsberg’in bakireleri (1907), imparator karl’ın rehinesi (1908), griselda (1909), fareler (1911), gabriel schilling’in kaçışı (1912), odysseus’un yayı (1914), kış türküsü (1917), ak mesih (1920), indipohdi (1921), peter brauer (1921), veland (1925), dorothea angermann (1926), danimarka prensi hamlet’in trajik öyküsü (1930), güneş batmazdan önce (1932), altın arp (1933), hamlet wittenberg’te (1935), katedralin kızları (1939), delfi’de (1941), iphigenie aulis’te (1943), agamemmon’un ölümü/ elektra (1948), magnus garbe (1942), katedral (1942), karanlıklar (1947).
  
  kafka brief an felice'de felice'nin gerhart hauptmann'ın oyununa değinerek sevgilisinin sağlığına dikkat çekiyor:
  
  "fakat canım, ben burada böyle yazmaya devam ediyorum ama sen belki de hastasın? schilling'in kaçışı'ndan sonraki mektubunda grip ihtimalinden bahsetmiyorsun hiç. tanrı aşkına canım, sen benim hayatımsın, koru kendini!"
  
  (bkz: franz kafka/@ibisile)
  (bkz: briefe an felice/@ibisile)