sevgiye açlık ^*

• sevgi ihtiyacı hissetme durumu.
• a$ka özlem olarakta açıklanabilecek olgu.çevrenizde bi dolu insan vardır.hepsiyle gülüp eğlenir gibi görünürsünüz ama bunalımdasınızdır aslında.eksikliği hissedilen sevgi ba$ka sevgidir.kimse bunu anlamak yada bilmek istemez.zaten bu açlığı hisseden ki$i de elinden geldiğince bu durumu belli etmemeye çalı$ır.görünü$te mutlu, esasen zevksiz bir hayat ya$anır gider..
• bir baska vampir acligi.
• (bkz: aşka ihtiyaç duymak)
• şefkata açlıktır, tokluk hissi ise hiç bir zaman hissedilemeyen..
• ''sevgiliye açlık'' halini çağrıştırsa da gerçekten hiç alakası yoktur; sevgiye açlıkta herhangi birinden gelecek sevgi tatmin edecekken sevgiliye açlık halini sadece bir kişi, ''o'' kişi tatmin edebilir.. onun elleri, onun gözleri, onun kokusu, hatta onun başkasıyla konuşurken -yani gayet olayların dışında, 3. kişi konumunda bulunulan durumdayken- izlenen hali, bol bol vs..
  topu topu 2 harften böyle bi zıtlık, enteresan valla.. bu çağrışıma kapılana da^* ''algıda seçicisin buara galiba'' diyebiliriz..
• bilinçsiz diyetlerin kaçınılmaz sonucu.
• cocukluktan bu yana sevgiden yoksun kalmis insanin cektigi ciledir. anne baba calisiyordur. hectic is hayati ve birbirleri ile anlasamamalarinin tum seyi cocuklara miras olarak kalmistir. bu cocuklar birer robot olarak buyuduklerinde diger normal insanlarla karsilastiklarinda acliklarinin farkina varirlar. cok koymaz. bir suru adam ya da kadin hayatlarina girer cikar. sevgi hususunda tatminkar olunmaz yine. kimseden bir beklenti yoktur. aile kurma dusuncesinin yanindan bile gecilemez. kendi kendine bir duzen kurar o cocuklar buyuduklerinde. belki bir aile kurulur. en azindan kendi cocuklarina sevgi asilayacaklardir.
  sevgi acligi hayattan zevk almamaya yorumlanir. anlik eglencelerden sonra uykuya dalmaya, belli bir rutini atlatip hep birseylere ulasip ulasamayacaginin belli belirsiz merakina ulastirir. bir amac vardir, ona ulasilmaya calisilir ya, o amac yoksa nicin burdayiz? ne yapiyoruz?
  en yakinimizdan tut da en uzagimizdakilerden cektiklerimiz yuzunden bezmedik mi? bir sevgi acligi var. evet. ama sevgi var mi? evet fiziksel bisiyler var. anlik gelip gecici seyler. o an guzel. gece tek basina uyurken dunyada sadece sen varmissin gibi geliyorsa sadece sen varsindir.
  evet: "ben tekim! bi su yuzuk bir de ben tekim. bir de allah!" boyle bir video vardi ya.sarhos manken vidyosu. su an sesli guluyorum kendi kendime. ne yazip nasil bitirdigime dair. ne kadar huzunlu ve ne kadar da neseli bir insanim ayni zamanda.
  
  yasamin ucun birini gosteren herkese sevgilerle: sevgili babacim ve digerleri...
  
  not: bu kadar genc yasta benim kadar hizli yasayip yaslanmayin. bir on sene ileride sahip olmam gereken bezginlik bu yasta hic cekilmiyor.
• boşluktan boşluğa savrulduğum konudur. zaten bile istiye bu başlığı bulup kendimi rahatlatmak için okudum ve yazıyorum.
  
  öyle lanet bir his ki bu, yıllarca süren yalnızlığıma toz kondurmuyor ama aynı titizlikle de ondan kaçmaya çalışıyorum. sonuç yine boşluk yine kendim yine yalnızlık.
  
  öyle günler geliyor ki bazen tanımadığım birine sarılmak, dizine yatmak istiyorum. konuşmak istiyorum hiçbir söz sarf etmeden. anlaşılmak anlamak...
  
  sanırım yaşadığım bu his beni kendimden ve herkesten uzaklaştırıyor. birilerinin yalnızlığıma acıyıp benle konuştuğunu düşünüyorum bazen.
  
  evet bu başlıktakinin büyük yoksunluğunu yaşadığımı hissediyorum. hastalığımı bilsem de öyle bir his veriyor ki bu açlık gittikçe panzehirinden uzaklaştırıyor insanı. bir mucize olmazsa sanırım bu savaşımın sonu her zaman bir boşluktan ibaret olacak.