shakespeare sonnet 146
-
bir william shakespeare sonesi:
poor soul, the centre of my sinful earth,
these rebel powers that thee array
why dost thou pine within and suffer dearth,
painting thy outward walls so costly gay?
why so large cost, having so short a lease,
dost thou upon thy fading mansion spend?
shall worms, inheritors of this excess,
eat up thy charge? is this thy body's end?
then soul, live thou upon thy servant's loss,
and let that pine to aggravate thy store;
buy terms divine in selling hours of dross;
within be fed, without be rich no more:
so shall thou feed on death, that feeds on men,
and death once dead, there's no more dying then.
çevirisi:
zavallı ruh, günahkar toprağımın canevi,
olmuşsun başkaldıran güçler elinde köle;
niçin yanar içinde dert ve yokluk alevi,
oysa dış duvarların süslü boyalı böyle?
günlerin sayılı da bu çürüyen konakta
niye harcarsın ona sen varını yoğunu?
mirasına aç gözlü böcekler konacak da
ne süs kalacak ne şan. budur bedenin sonu.
sen artık uşağının yitirdiğiyle geçin,
seni yüceltsin diye o erisin, yok olsun;
kof saatlerini sat sonsuzluk almak için,
dışın yoksul düşsün de için servetle dolsun.
sen de ölümle beslen nasıl ölüm can yerse,
ölmek bitmiş demektir ölüm ölür giderse. -
türkçe söyleyen: talât sait halman.
son beyite dikkat!
"sen de ölümle beslen nasıl ölüm can yerse,
ölmek bitmiş demektir ölüm ölür giderse."
nasıl?
ansızın uçan bir leylek
ansızın giden bir bulut
ansızın açan bir güneş
ansızın dolan bir gonca
ansızın kokan bir ıtır gibi, değil mi?
ıtır ektim yeni, dua et de büyüsün.
biliyorum, ıtır seviyorsun.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap