shakespeare sonnet 33

• bir william shakespeare sonesi:
  
  full many a glorious morning have i seen
  flatter the mountain tops with sovereign eye,
  kissing with golden face the meadows green,
  gilding pale streams with heavenly alchemy;
  anon permit the basest clouds to ride
  with ugly rack on his celestial face,
  and from the forlorn world his visage hide,
  stealing unseen to west with this disgrace:
  even so my sun one early morn did shine,
  with all triumphant splendour on my brow;
  but out, alack, he was but one hour mine,
  the region cloud hath mask'd him from me now.
  yet him for this my love no whit disdaineth;
  suns of the world may stain when heaven's sun staineth.
  
  çevirisi:
  
  ne görkemli şafaklar görmüşümdür hükümdar
  gözleriyle dağlara koyar en şanlı süsü
  altın yüzü öptükçe yemyeşil olur kırlar
  soluk sulara yaldız kaplar kutsal büyüsü.
  ama birden bırakır gökten inmiş yüzüne
  saldırsın diye hınzır bulutların yığını
  sonra saklar yüzünü üzgün dünyadan yine
  batıya kaçıp gizler kararan varlığını;
  sevgili güneşim de doğup ruhuma doldu
  bir sabah zaferlerle görkemlerle erkenden
  ah sonra gitti ancak bir saat benim oldu
  kara bulutlar onu yine gizledi benden.
  bu yüzden ona karşı sevgim kapılmaz hınca
  yerdekiler solmaz mı gökte güneş solunca?