shakespeare sonnet 5

• bir william shakespeare sonesi, 6. sone ile devam eder:
  
  those hours, that with gentle work did frame
  the lovely gaze where every eye doth dwell,
  will play the tyrants to the very same
  and that unfair which fairly doth excel;
  for never-resting time leads summer on
  to hideous winter, and confounds him there;
  sap checked with frost, and lusty leaves quite gone,
  beauty o'er-snowed and bareness every where:
  then were not summer's distillation left,
  a liquid prisoner pent in walls of glass,
  beauty's effect with beauty were bereft,
  nor it, nor no remembrance what it was:
  but flowers distill'd, though they with winter meet,
  leese but their show; their substance still lives sweet.
  
  çevirisi:
  
  her gözün takıldığı o bir içim su yüzü
  özenle incelikle yaratan şu saatler
  birer zalim olup da vurunca yaman gürzü
  o eşsiz güzellikten kalmaz hiçbir hoş eser.
  durmak bilmeyen zaman yazı söküp götürür
  yok eder iğrenç kışın kucağına atarak;
  özsu ayazda donar sağlam yapraklar çürür:
  güzellik kar altında her yöne çıplak çorak.
  özsuyu çiçeklerden çekip almamışsa yaz
  cam duvarlar içine kapatmamışsa onu
  güzel göçüp gidince güzellikten iz kalmaz:
  gelir kendisi gibi anılarının sonu.
  özsuyu çekilmişse kış gelince o çiçek
  kupkuru kalsa bile tatlı özü sürecek.