shakespeare sonnet 69

• bir william shakespeare sonesi:
  
  those parts of thee that the world's eye doth view
  want nothing that the thought of hearts can mend;
  all tongues, the voice of souls, give thee that due,
  uttering bare truth, even so as foes commend.
  thy outward thus with outward praise is crown'd;
  but those same tongues, that give thee so thine own,
  in other accents do this praise confound
  by seeing farther than the eye hath shown.
  they look into the beauty of thy mind,
  and that in guess they measure by thy deeds;
  then, churls, their thoughts, although their eyes were kind,
  to thy fair flower add the rank smell of weeds:
  but why thy odour matcheth not thy show,
  the soil is this, that thou dost common grow.
  
  çevirisi:
  
  dünyanın gözündedir sendeki bunca değer
  daha güzel yapamaz onları akıl yürek;
  ruhların sesi olan tüm diller seni över
  düşmanlardan da övgü alır bu çıplak gerçek.
  baştacı edilirken dış varlığın dışardan
  diller senin hakkını sana verirken önce
  vazgeçerler övgüden şatafatlı laflardan
  gözün gösterdiğinden ötesini görünce.
  senin canevindeki güzelliğe göz atar
  ve yaptığın işlerle kıyaslarlar da onu
  gözünün içi gülen bu yaratıklar katar
  güzelim çiçeğine iğrenç ot kokusunu.
  ama yakışmıyorsa kokun görünüşüne:
  nedeni orta malı olmandır ele güne.