shakespeare sonnet 74

• bir william shakespeare sonesi:
  
  but be contented when that fell arrest
  without all bail shall carry me away,
  my life hath in this line some interest,
  which for memorial still with thee shall stay.
  when thou reviewest this, thou dost review
  the very part was consecrate to thee:
  the earth can have but earth, which is his due;
  my spirit is thine, the better part of me:
  so then thou hast but lost the dregs of life,
  the prey of worms, my body being dead;
  the coward conquest of a wretch's knife,
  too base of thee to be remembered.
  the worth of that is that which it contains,
  and that is this, and this with thee remains.
  
  çevirisi:
  
  üzüntüye kapılma: zalim ecel kıskıvrak
  tutup atınca beni dönülmez bir zindana
  yine de şiirlerim dünyada yaşayarak
  varlığımı sürdüren bir anıt olur sana.
  şiirimi okursan göreceksin demektir
  bu kutsal armağanı sana bırakıyorum:
  toprak kopup geldiği toprağa dönecektir
  ama sendedir gerçek varlığım olan ruhum:
  öyleyse yitirdiğin canın posası ancak
  solucanların avı ecel kölesi beden
  hınzırın bıçağına boyun eğen bir korkak;
  öyle alçak ki onu hiç anmamalısın sen.
  bedenimin değeri ruhun kabı olmaktır
  ruhunki ise sende şiirimle kalmaktır.