skammen

• "benim ne demek istediğimi anlamak için ingmar bergman'ın utanç^* adlı filmine bakalım. o filmde bir oyuncunun, yönetmenin düşüncesini 'sunduğu', yani bir karakter taslağını ve onunla ilişkisini sanki onu bu temel düşüncenin bir temel perspektifi olarak görüyormuşçasına oynadığı tek bir oyunculuk gösterisi dahi bulunmaz. oyuncu, canlı bir insanın arkasına sığınmıştır, onunla tam anlamıyla bütünleşmiştir." andrey tarkovski - die versiegelte zeit
  
  "ancak bergman'ın utanç^* filminin kahramanı kesinlikle zayıf bir insandır. karısı ondan çok daha güçlüdür. adam korkularını yenme gücünü ondan alır. ama bu da her zaman yeterli olmaz. zayıflığı, hassasiyeti, karşı koyacak gücü bulamayışı karşısında ezilir. saklanmaya, bir köşeye kıvrılmaya, hiçbir şey görmemeye ve duymamaya çalışır ve bütün bunları bir çocuk saflığı ve dürüstlüğü içinde yapar. ancak hayat onu kendisini savunmaya^* zorladığında birden, gözle görülür şekilde bir serseriye dönüşür. içinde barındırdığı en iyi yanını yitirir, ama olayın bütün saçma ve dramatik boyutu da burada yatar işte: birden kazandığı yeni özelliğiyle karısı için önem kazanır. o güne kadar onu hor gören kadının şimdi ona ihtiyacı vardır, korunmak ve kurtarılmak ister. hatta adam yüzüne bir tokat indirip evden dışarı attığı halde peşinden sürüklenir. burada yeniden karşımıza iyi'nin pasif, kötü'nün aktif olduğu düşüncesi çıkar. ama ne kadar da karmaşık şekilde yansıtılmıştır! bir tavuk bile kesemeyen bir adam, sonunda kendini ispat edebileceği bir yöntem bulduğu anda sinik bir insana dönüşür. bu karakterde hamletvari bir şeyler vardır." andrey tarkovski - die versiegelte zeit
  
  (bkz: shame)
  (bkz: hamlet/@ibisile)