tahta

• kafamizin icinde bulunanlar..
• (bkz: odun)
  (bkz: agac)
• dumduz olur bu (bkz: tahta gibi dumduz)
• okullarda üzerlerine yazı yazılmak suretiyle öğretimin olmazsa olmaz araçlarından biri. kara tahta olarak bilinir oysa ki çoğunluğu koyu yeşildir bunların. tahtayı kim silecek kavgaları yaşanır, sınıfa giren hocanın "hiieeaaaa bu tahta ne böyleee, silin bunu çabuk çabuk...tahta sınıfın namusudur!" yakıştırmalarına maruz kalır, hocayı sakinleştirmek adına kullanıldıktan sonra temiz temiz durması gereken bişidir yani...
• olmazsa olmaz bir aksesuar.
  (bkz: borsa)
• borsa da dijital ortam olmadigi donemde dealerlar alis satislarini bildiginiz okul tahtasina yazarlardi. eski borsacilar hala bu terimi kullanirlar.
  (bkz: tahtayi cizmek)
• (bkz: zoruna mi gitti)
• hakkaten de bes elementten biridir.
  eski çin felsefesine göre varlik dogada 5 fazda bulunur.bunlar tahta(odun),ates,toprak,su ve de metaldir(yeahh,metal rulezz!).ve bu elementler sonsuz döngülerle dogadaki iliskileri ve etkilesimleri açiklar.
  acaba cem yilmaz malum espriyi yazarken çin felsefesindeki 5 elementi biliyor muydu merak ettim sindi.
• (bkz: beşinci element)
• keskin ve sert değildir.sadece bir insanın elinde şekil kazanır dolayısıyla insan elinin en iyi arkadaşıdır. bu yeteneğidir hayal gücünü harekete geçiren. tahtadan yapılmış her türlü oyuncak ve nesne kolayca kımıldayan bir hayal gücünün ürünüdür. hayal gücünden yoksun bir insan bile küçük bir çakı ile tahtayı inceltmeyi, üzerinde çentikler atmayı, onu bir şekle benzetmeyi becerebilir. onun doğasında sıradanlık vardır ve en sıradana bile kendini açar. ne demir gibi sert ve soğuktur ne de plastik gibi yapay ve ruhsuz. o her daim serin, yumuşak ve canayakındır. en çılgın güneşte bile el yakmaz en kara kışta bile ele yapışmaz. adeta kendi için vardır. çıplak bir tahtanın bir kazaya yol açma ihtimali çok düşüktür, yol açabileceği en büyük kaza bir yerinize kıymık batması olabilir, kıymığın batması iyidir. iyidir, çünkü gittikçe hayatımızdan çıkmakta olan tahta ile yine hayatımızdan kaybolmakta olan bir "zanaat"ı hatırlamamıza yol açar: iğneyle kıymık çıkarmak.