talan bir ömrün ortasında

• namık kuyumcu şiiridir. aynı zamanda, şu an basımı bulunmayan şiir kitabının adıdır.
  
  biz gecelerde koşardık eskiden
  yıldızlar arkadaşımızdı
  yıldızlar çoğaldıkça gecede
  gece yerini sabaha bırakırdı
  
  bunca yükü sarsılarak taşıyor bu kent
  talan bir ömrün ortasındayız
  hangi sözü söylesem hangi dillerde
  hangi şarkıyı çalsam ezgisiyle yollara düşülen
  kim anlar göğsümü dağlasam hüznümle
  
  yalnızım
  gürül gürül bir kalabalığı taşırken yüreğim
  ve paylaşılamayan o güzelliğin eksikliği bir de
  unuttum
  baharda en sevdiğim çiçek neydi
  "haydi anlat" deyip
  ateş çocuklarının öyküsünü dinleyen
  perçeminde suskunluğun konakladığı sevgili
  neyi düşünüyordur şimdi
  
  sürgün bir sabahta bıraktım esrikliğimi
  mevsimlerden sonbahardı
  ağlasam bir damla yaş akmaz gözlerimden
  o güne dair
  yansam hepsi bir tutam kül olmaz
  bütün kederleri şiirlere bıraktım
  bütün gerçekleri aynalara
  yaşamı güzelleştiren ne varsa kuşanmalıyım
  sevgiden koruganlar çoğaltıp bunca çirkinliğe
  bir "merhaba" yla başlamalıyım her şeye yeniden