tanrı korkusu

• evrensel insan zaafiyeti.
• insanın tanrıya olan korkusu tanrının sahip olduğu ceza kudretinden gelir. tapmanın itici gücü ise korku değil itaattır. itaatın itici gücü ise sevgi, ceza ve ödül sistemidir. kısacası babanıza itaat edersiniz çünkü onun siz hata yapınca ceza vereceğini bilirsiniz, fakat ödül, bağlılık ve sevgi de işin içinde vardır. ek olarak insanın tanrıya ya da yaratıcıya itaat etmesi ondan korkması yahut diğer deyişle ona tapması korkudan değil ödül sisteminden/cennet beklentisinden kaynaklıdır; zira yaratıcı henüz kimseyi cezalandırmamıştır. bu nedenle korkunun temel kaynağı olan ceza aslında ortada yoktur.
• tanrı, kendisinden korkmayanlara kendisini sevdirmez.
  
  sevdirmeyi bırakın, onları muhatap bile almaz.
  
  bomboş korkuları onlara musallat eder. ne büyük bir ceza.
  
  peki korku neden bu kadar önemli ki tanrı sevgiden önce korkumuzu istiyor.
  
  çünkü insandaki en muharrik duygudur korku. ve tanrı insanın sadece kendisine doğru tahrik olmasını ister. böylece cahil kullarını hem kurtarır hem de onları diğer her şeyden özgür kılar.
  
  sevilmeye lâyık tek varlık o olduğu gibi korkulmaya lâyık tek varlık da o'dur. çünkü insanı istediği an mahvedebilir. çünkü o'ndan başka güç ve kudret sahibi yoktur ki ondan korkulsun.
  
  korku asıl gücün kimde olduğunu bilmekle ilgiliyken sevgi o gücün sahibindeki merhamet ve şefkati istemekle ilgilidir.
  
  bu sebeple allah korkusu insanı korktuğu şeye doğru çeken tek korkudur. diğer bütün korkular insanı kaçırtırken sadece allah korkusu insanı kendisine çeker.