tayyar beyin dünyaya alışkanlığı

• ölü yıkayıcılar'dan bir bölüm. turgut uyar şiiri de denebilir.
  
  o gece trende sendikalar ve ölüm
  karışık bir akşam gibiydi lokanta vagonunda
  eksik bir tansık ayırıyordu hepimizi
  herkes almanyaya giden bir mektuptu sanki
  
  -bakın tayyar bey sizin saatiniz kaç?
  olsa olsa yirmibirotuz.
  belki daha fazlasına yoksunuz.
  
  yaşamak sindirilince oralarda buralarda
  herkes çözümsüz bir baba-oğul
  direnen ve arada ansınan
  kendi kendini hükümleyen, boşlığına
  karbonat, diş macunu, biraz ülser ve gece.
  araya seçimler, karakollar ve sendikalar girince
  düzenin ve korkunun sar'asına tutulan.
  -bakın siz durgunsunuz, çoksunuz
  
  bir mektup alınca yahut
  kapımız çalınınca
  çok uzaklardan gelen bir sucu gibi
  ellerimiz acır.
  
  "ölüyü yıkadılar. direnmedi. anısı sürdü.
  tabutu gıcırdadı. zorla götürdük.
  götürdük, el bağladık.
  namazını kıldık. er kişi niyetine.
  çitlembik ağaçlarını gördük."
  
  iyi ki geldiniz, burada bulundunuz
  her şey öyle uzun, biz soğukuz ve
  öyle solgunuz...