tekir'le kavak

• nazım hikmet'in yatar bursa kalesi'nde kitabında yer alan münevver andaç için yazdığı şiirdir. münevver andaç'ın nazım'la bursa hapisanesi'nde başlayan ilişkisi, nazım'ın aftan yararlanamayacağı belli olduktan sonra bir süre kesilmiştir. nazım aşık olduğu kadının eşine geri dönmesiyle hayal kırıklığına uğramış, bu şiiri yazmıştır.
  
  tahmin edileceği gibi tekir, münevver; kavak da nazım'dır.
  
  bi de şu var:
  (bkz: mavi gözlü dev minnacık kadın ve hanımelleri)
• esope la fontaine,
  bir de ben
  şöyle bir ortaya çıkalım
  ibretle masal söylemekte bakalım
  hangimiz ustaymış hangimizden?
  ev kedisinin biri
  ne pek öyle yumuk yumuk ne pek öyle iri
  yani pamuk değil, samur değil, tekir
  hayatından hem memnundur hem de memnun değildir.
  memnundur bayan
  mangalından mancasından mavi boncuğundan
  fakat efendisinin okşayan elleri
  artık onun sırtını kabartamıyor
  yani kalmamış bu işin tuzu biberi.
  eh, böyle sevdasız yaşamak da zor.
  tutar bir kavağa sevdalanır tekir.
  kavak ihtiyar külüstür
  fakat ne de olsa boylu boslu kavak
  ürperir rüzgarda yaprak yaprak
  hem de galiba tellidir
  hem de başka bir dünyanın erkeği.
  tekir göze alır her şeyi
  
  -benim telli kavağım, der
  balık kavağa
  çıkmaz ama
  ben kediyim, sana tırmanacağım, der,
  -açlıkmış, sefaletmiş
  kar kıyametmiş
  seninle olayım yeter
  
  başlar kavak yelleri esmeye
  ihtiyar kavağın da başında
  duramaz olur yerinde
  laf, yerinde durmayıp da ne yapacak
  kavak yürüyemez a...
  bizimkiler bu haldeyken
  tekirin efendisi işi çakarak
  bir hile düşünür hemen:
  kediyi bir kış gecesi bırakır sokağa
  
  -haydi var git der seni bekleyen telli kavağa
  
  gece ayazı yediği gibi
  sabahı zor eder döner evine tekir,
  aman çok şükür
  mangalıyla mancası da onu beklemektedir.
  hani kendi haline bakarak da
  milletin dediği gibi
  apışıp kalır kavak da
  dral dedenin düdüğü gibi.
  sen dinle artık neyden çün hikayet mikünet
  ayrılıklardan şikayet mikünet.
  
  ibret alın
  ibretleri çoktur bu masalın
  insan başından büyük işlere kalkışabilir
  bu bir,
  tekir gibi olsun yeter ki
  bu iki.
  kırkından sonra azanı teneşir paklar
  bu üç, dört beş sekiz
  sayı sayacak değiliz
  çünkü bunun kırka kadar
  yolu var.
  
  nazım hikmet