the go-betweens

• amg websitesinde yer alan biyografilerinde "belki de 80'lerin en iyi kült grubuydu" şeklinde bir cümle vardır ki albümleri arasında yolculuk yapıldığında bu çıkarımın ne kadar doğru olduğuna kanaat getirmemek elde değil. 1977-89 ile 2000-06 olmak üzere iki dönemleri vardır ki ilk dönemlerinin son albümü olan "16 lovers lane", grubun müptelası olmak için bulunmaz bir hint kumaşı niteliği taşımaktadır. robert forster ile grant mclennan grubun solistliğini üstlenmekle birlikte her ne kadar avustralya menşeili olsalar da müzik hayatlarını ingiltere'de devam ettirmişlerdir. grup şöyle bir diskografiye sahip;
  • send me a lullaby (1981)
  • before hollywood (1983)
  • spring hill fair (1984)
  • liberty belle and the black diamond express (1986)
  • tallulah (1987)
  • 16 lovers lane (1988)
  • the friends of rachel worth (2000)
  • bright yellow bright orange (2003)
  • oceans apart (2005)
  • that striped sunlight sound (2006)
  
  1988 yılında piyasaya sürülen "16 lovers lane" isimli albümü özelinde haklarında ölmeden önce dinlemeniz gereken 1001 albüm kitabı için david hutcheon tarafından kaleme alınmış şöyle bir yazı mevcut;
  
  "tüm zamanların en yürek paralayıcı albümü bu mu? olabilir. içindeki on nefis aşk şarkısı, kara sevda ile başlayan ve anılarla sona eren süreç arasında a'dan z'ye her şeyi kapsar, ancak brisbane'li grubun son albümü asıl olarak perde arkasındaki olaylarla tanınmıştır.
  
  seksenlerin büyük kısmını londra'da geçirdikten sonra avustralya'ya dönen the go-betweens kan betmeye başlamıştı. basçılarını yitirdiler ve yerine gelen john willsteed'in geçmişi de gruptan nefret ettiğini işaret ediyordu. ayrıca içki problemine yenik düşmek üzereydi. solist/söz yazarı robert forster ve davulcu lindy morrison ayrılmışlardı. morrison'ın grup yaşamıyla ilgili heyecanı tükenmeye yüz tutmuştu; forster ise şarkılarını melankoliye boğmakla meşguldü ("dive for your memory", "clouds', "love is a sign"). diğer taraftan grant mclennan (diğer solist/söz yazarı) ve birçok enstrüman çalan amanda brown aşk yaşıyorlardı ve mclennan'ın kaleminden mutluluk damlıyordu ("love goes on!", the devil's eye", "quiet heart"). özel hayatınız ne halde olursa olsun, bu albümde sizin için bir şeyler mutlaka vardı.
  
  the go-betweens'in post-punk sivriliğindeki yumuşamayı temsil etmekle suçlanan 16 lovers lane, pek haksız bir şekilde gözden kaçırılmış bir gruba harika bir vedaydı. "streets of your town" ya da "was there anything i could do?"daki kasaba dramlarına bir kez kaptırdınız mı, neredeyse istisnasız biçimde gruba takılıp kalırsınız. forster ve mclennan'ın telif ödemeleri hak ettikleri şekilde akmıyorsa da, edebi ve olgun pop şarkılar için bir kalıp yarattıklarını bilmek onlar için en azından bir teselli olabilir."
  
  dipnot: amg tarafından "16 lovers lane" albümü pick olarak işaretlenmiş durumda.
  dipnot 2: yeni keşifler peşinde olan ya da müzikten eargasm yaşamak isteyenler için oldukça başarılı bir grup.
  dipnot 3: başlangıç olarak "love goes on!" isimli parçayı tercih edin ki devamı muhakkak gelir. [s y]