the past

• die verbannten kinder evas'ın come heavy sleep albümünden bi $arki.
• eleni karaindrounun music for films albümünün kitapçığında en önce şöyle yazar:
  
  the past is never dead;
  it isn't even past
  
  william faulkner
• neil jordan 'ın 1979 tarihli romanı.
• vitalic'in harikulade, rahat, bol vokodırlı parçası.
• bir ayrılık/a separation ile ne denli sağlam bir senarist ve yönetmen olduğunu kanıtlayıp senenin en iyi filmini ortaya koyan asghar farhadi'nin yeni filmi the past/le passé. the artist'te en az jean dujardin kadar başarılı olan berenice bejo ve un prophete'te döktüren tahar rahim başrolleri üstlendiler. açıkçası marion cotillard'ı böyle bir rolde görmek güzel olurdu, rolü reddetmişti ne yazık ki. fragmanı da nete düşmüş bu arada. a separation'a benzer bir konusu var filmin. farhadi tekrar boşanmaya el atıyor, tekrar boşanmanın çocuklar üzerindeki etkisine değiniyor. iranlı bir adam (ali mosaffa) sorunlar yaşadığı fransız eşini (bejo) terk edip iran'a döner. sonra burada kalamayıp fransa'ya döner. boşandığı eşi ile ilişkisi, eşinin başka bir adama (rahim) aşık olması vs anlatılıyormuş filmde.
  
  http://www.youtube.com/…ayer_embedded&v=caijqfsbwno
  
  bizde ağustosta gösterime girecek. avrupa'nın genelinde de ağustosta gösterilecekmiş. ama fransa'da cannes film festivali'nden ötürü herhalde 15 mayısta gösterilecek. cannes'da yarışıp yarışmayacağı bilinmiyor. merakla bekliyorum filmi şahsen.
• (bkz: le passe)
• bir asghar farhadi başyapımı (biraz abartı olabilir, ama birazcık ;) ) çok spoiler vermeden özetleyecek olursam:
  
  - film, kafada! çoktan boşanmış olan bir çiftin hikayesini anlatıyor.
  - olaylar ilerledikçe, herkesin masum olmadığını göreceksiniz... sen sen ol, kaçak işçi çalıştırma hocam!
  - film, duygusal derinliği ve karakterlerin karmaşık iç dünyalarını etkileyici bir şekilde yansıtıyor.
  - hikaye, sürprizlerle dolu ve izleyicileri düşündüren bir şekilde ilerliyor.
  - performanslar oldukça güçlü ve gerçekçi.
  
  puanım: 7.5/10
• iran sinemasına asghar farhadi ile giriş yapmaya karar verdim. yapacağım şey; farhadi'nin elimden geldiğince çok filmini izleyerek yönetmen hakkında bilgi toplamak, dert edindiği meseleler hakkında bir şekilde düşünmek.
  
  geçmiş adlı bu farhadi filmini ilgiyle izledim. yönetmenin en sevdiğim ilk yönlerinden biri, kendi senaryolarına yazması oldu. filmde karakterlerini önemseyerek ona duygusal alanlar açan bir yazarın kalemini izlemiş olduk. abartısız, zorlama içermeyen ve derdini gerçek olanı anlatmak üzerine kurmuş bir yönetmenin çalışması gibi geldi the past.
  
  film, geçmişinden kopamayan ama ondan koparak hayata devam etmeye ihtiyacı olan insanların hikâyesini anlatıyor. farhadi insanın geçmişinden kopamamasını sadece bir acıdan sıyrılmak, ondan uzaklaşmak anlamında kullanmıyor, iyileşebilmek için başa gelmiş olanları kabul etmek, kabullenmek, varlığını ve ağrıyı kabullenerek yoluna devam etmek anlamında da kullanıyor. vazgeçememek, geçmişi bırakamamak bir hastalıklı psikolojinin kendini gösterme biçimi değil, geçmişte kalmak istemeyen de bütün ağırlıyla varlığını hissettirerek burada ve şimdide kalarak var olmaya devam etmek istiyor. ya da, filmin finalinde gördüğümüz gibi, söylemeye mecalimiz olmasa da elimizi ondan çekemememiz de bunu anlamamızdan kaynaklanıyor. geçmiş asla geçmez diyen faulkner bunu kastetmedi ise bile, burada, tam da o anlama geliyor işte. izlediğim en iyi finallerden birinde dakikalarca elini izlediğimiz samir, bunu yapıyor ve söylediği de bu oluyor: sen gitmeye kalksan ve bunu istesen bile o gitmiyor. ona en insani şekillerde sırtını dönsen bile o yine de yüzüne bakmaya devam ediyor. gerçekten muazzam bir final sahnesiydi.
  
  farhadi'nin senaryosunu çok beğendim. son derece yalın bir dille; insanları, onların yaralarını berelerini; onların iletişim kurma, anlama, yeniden başlama, affetme ihtiyaçlarını ifade edecek bir dertle hikâyeleştirerek edebiyatın alanına giren farhadi, yönetmenin diğer filmlerini de izlemenin de bir edebiyat lezzeti taşıdığına dair ikna etti beni. izlemeyen herkese kesinlikle öneririm.