to the faithful departed

• cranberries in bir albumu
• cranberries'in ucuncu album cali$masi . barindirdigi salvation, i just shot john lennon, intermission, will you remember ve when you re gone gibi eserlerle guzel bir album olarak akillarda yer etmi$tir . no need to argue'ya gore tarzlarinin daha bir sertle$tigi, albumun ilk hit'i salvation'dan anla$ilmi$tir bile .
• albümdeki parçalar sırasıyla;
  
  01 - hollywood
  02 - salvation
  03 - when youre gone
  04 - free to decide
  05 - war child
  06 - forever yellow skies
  07 - the rebels
  08 - i just shot john lennon
  09 - electric blue
  10 - im still remembering
  11 - will you remember?
  12 - joe
  13 - bosnia
  14 - cordell
  15 - the picture i view
• dolores'in vokalinin çekilebilir olduğu tek cranberries albumü.
  aynı zamanda içinde electric blue gibi intihar eğilimli kişiliklerin dinlemesinin tarafımdan sakıncalı bulunduğu yegane şarkıyı içerdiği için de başucunda bulundurulması gereken bi aparat.
• cranberries grubunun yaptığı en iyi iştir kanımca , uzun yola çıktığım zamanlarda başka hiçbişi dinlemem bende anısı vardır....
  
  moralin bozuk olduğu zamanlarda adama pis koyan bir albümdür , iyice depresif bir hale sokar adamı...
  
  bu albüm ayrıca enstrüman kullanımı açısından da baya zengin bir albümdür.... gitar tonları vs. ile çok güzel bi atmosfer yakalnmıştır.... dolores gerçekten başarılı ve içten vokal yapmıştır diğer albümlerin tersine....
  
  böyle bir albümdür işte benim nazarımda.
• bu album 1996 yilinda cikmis. ben bu albumun varligini dahi unutmusum. oncelikle onca yil nasil gecmis ona hayret ediyorum, sonra senelerce bu albumu bir kenarda nasil unuttuguma.
  
  yeniden dinlemeye koyulunca da nasil bir zaman makinasi etkisi yarattigina sasiriyorum. nasil bir albummus ki bu, birden 10 sene onceye gidip o zamanlar hissettigim her seyi uyandirabiliyor bunyemde.
  
  bu albumun ozellikle 2. yarisi^* kiymeti bilinmemis mis gibi sarkilardan olusur. insani soyle bir sarsip afallatir. bir 10 sene daha sonra fikrim degisir mi bilemem ama zamaninda no need to argue icin bu grubun yaptigi en iyi istir demistim, bu albumun hakkini yemisim.
• bütün parçaların güzel olduğu albümlerdendir. defalarca dinlense de her seferinde keyifle^*dinlenir. dolores'in sesinin en güzel hali bundadır bence; özellikle will you remember parçasında.
• hic bilmiyen var mıdır bilemiyorum. ama bu album cok guzel bir dogum gunu hediyesi olabilir.
• 25. yılına özel remastered edilmiş, plak baskısı enfes olmuş. daha önce dinlerken duymadığım detayları yakalıyorum. sesinle sonsuza dek yaşayacaksın dolores.
• hepimiz dönüşüyoruz.^* her yer yanıyor, tükeniyor, yeniden doğuyor ama görmüyoruz. bu süreç bir tepkime ile biz insanların gözüyle görebildiği sürede olabildiği gibi bazen kıtaların birleşip ayrılması veya galaksilerin, karadeliklerin oluşmasına benzer biçimde yüz milyonlarca dünya yılı alıyor. bu süreler de başka akıllı varlıklar için göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor.
  
  bana onlarca yıllık müzikal zevk, hobi, kültür, dünya görüşü evrimini 52 dk 19 sn'de yaşatmış, kendi harçlığımla aldığım ilk batı müziğine ait sanat eserinin bu kaset olduğunu yıllar sonra yeniden fark edince bunun ne güzel bir "koşullanma/tesadüf/tevafuk/kısmet/kutsanma" artık adına ne derseniz olduğunu idrak etmemi sağlamış cranberries başyapıtı.
  
  sonraki müzikal ergenlik dönemlerimde heavy metal'in en sert en pis bilekçi fraksiyonlarında fink atarken klasik bir ergen tepkisi ile zaman zaman küçümsediğim, bir çocukluk hevesi gördüğüm uygulamalı sanatlara giriş kapım.
  
  albümün açılış parçası olan hollywood'un melodik bir gitar taraması üstüne surata patlayan aksak ritimli elektro gitar solosu ve büyülü dolores vokali ile pek de uzun olmayan o zamanki hayatım boyunca hissetmediğim bir coşku, öfke, cesaret, hüzün ve umut seline kapılmıştım. sanki ilk defa ağzımda egzotik bir meyve tadı, kollarımda uzun süredir görmediğim annemin sıcaklığı, çok susamışken kavuştuğum buz gibi bir bardak suyun kursağımla temasına benzer hislerdi hissettiklerim. yıllar sonra bir kadının dudakları ve bedeni ile ilk buluşmamda hissettiklerime en yakın duygulardan biriydi bu.
  
  when you're gone'da melankoli ve armoni yağmurunda yıkanırken
  electric blue'da, bir eserde düzenleme ve temel armoni bilgisinin ne kadar önemli olabileceğini, bas gitarın aslında ne kadar önemli bir saz olduğunu ve elektro gitardan, hem de köklenmiş bir distortion ile nasıl pentatonik seslerin de çıkabileceğini dehşet içerisinde öğrenmiş,
  bosnia parçasında isyan ve intikam hissi ile dolup, cordell baladında hüzünle perçinlenmiş motivasyonu da bularak, adeta tamamlanarak, fırtına gibi bitmişti albüm...
  
  bu melodiler bu mükemmellikte bir araya gelmişler ve zamanın sonuna kadar, bizler çoktan yenilmiş, her şeyi kabullenmiş veya maddi varlığımız son bulmuş olsa bile, evrenin bir köşesinde sonsuza kadar savaşmaya devam edecekler...