unutmayın

• unutulmayacak o kadar şey olmasından dolayı bir temenni.
• (bkz: neyi unutmayalım)
• koray gürbüz'ün kitabı
  idefix linki
  
  “vatan” denilen kavram...
  aslında işte bu insanlardır.
  bu kitabı okumak yetmez.
  bu kitabı okutmak, vatan borcudur.
  
  - yılmaz özdil-
• acıttı,çok acıttı. gazilere hassas davranmamız gerekirken aşağılayan insan müsveddelerinin olduğunu gösteren kitap.
• bu akşam eve dönerken elimde olacak kitap.
  
  unutmayın ve tepki verin ki, herşeye hakları olduğunu düşünen vicdansızlar -bir gün adaletin yerini bulacağından korkup- bu kadar rahat at koşturamasınlar!
• tahminim diğer kitapları gibi sövmeden okunulmayacak kitaptır akıllara can yücel'in bu sözü getiriyor:''bana şiirlerinde küfür etme diyorlar usulsüz..lan bu kadar orospu çocuğunu nasıl anlatayım küfürsüz?''
  
  köşesinde okuyoruz ama peşi sıra okuyunca katmerli oluyor.vay sizin gibi çomarın da ta...
• unutmuşuz çoktan.
  
  iki kere gazi olan, 14 kurşundan sonra öldü sanılan, kırmızı kedi yayınevinin bastığı koray gürbüz'ün kitabı.
  
  --- spoiler ---
  
  reşat bakır: “sinir uçlarım çok hassastı, protez taktığım zaman çok canım yanıyordu, sürekli evdeydim, dışarı çıkamıyordum, ama çocuklar anlamıyor ki… oğlum yanıma geldi, ısrar etti, birlikte parka gittik, bir banka oturdum, salıncağa binmek istiyor, kaydıraktan kaymak istiyor, onunla oynamamı istiyor, bakıyor etrafındaki babalar çocuklarını kucaklarına alıyor, oğlum da aynısını istiyor, hadi gayret edeyim dedim, kaldırmak istedim, ikimiz birlikte düştük.”
  --- spoiler ---
• cahil bünyemin ilk defa bugün haberi olduğu kitap. yılmaz özdil'in bir yazısı olmuş bu kitap hakkında, bir bölümünü okudum gerçekten çok kötü. keşke elden bir şey gelse.
• babam 3 ay eğirdir dağ komando okulu'nda eğitimden sonra 15 ay hakkari dağ komando tugayı'nda kaldı ve komando asteğmen tim komutanı olarak aylarca dağlarda sayısız operasyona katıldı. yaşanan çatışmalar, vurulan arkadaşlar, dönüşünde sivil hayatta yaşanan zorluklar. bize bu yaşanmışlıkların kötü taraflarını pek yansıtmamıştır, komando brövesinden tutun eğirdir'den, hakkari'den, kuzey ırak'tan sayısız fotoğraf vardır evimizin her köşesinde. çok şükür vurulmadan döndü ki bizler dünyaya geldik ve sağlıklı psikolojilerle yetiştirildik. geçenlerde babam aradı bu kitabı almamı söyledi, az da olsa maddi katkımız olsun hem de orada yaşananları daha da iyi bilmek lazım dedi gittim aldım hemen. malesef herkes bizler kadar şanslı değil, kitapta inanılmaz trajik hikayeler var. birçok gazimizin öyle hayat hikayeleri var ki, adamlar zaten daha askere gitmeden yemişler o kurşunları. okurken içim şişti, çok üzüldüm. askerlik öncesi yaşadıkları bu zor hayata, görev süresince başlarına gelenlere ve gazi olduktan sonra yüzleşmek zorunda kaldıkları zorluklara kahroldum. adam diyor ki son yıllarda yaşananların üzerine ülkede gaziliğin gururunu bile yaşayamıyoruz, şu cümle karşısında kaç şişe devirirsin bilmiyorum. yaşanamamış gençlikler, yitip giden hayatlar. en azından bizler minnettarız, haklarını helal etsinler.
• hayatta iki şeyi asla unutmayın. zamanında neyi tercih ettiğinizi ve neye tercih edildiğinizi. koyduğun noktayı gün gelir amansız bir umutla virgüle çevirirsen, o imlânın değersizliğinin altında ezilir yok olursun.
  
  kendine olan saygın yerlerde, umuda dair her çaban gene balon olmuş uçmuş gitmiş. offff'lar ahhhh, ahhh'lar vah vah vah olmuş. kısaca her şey yazık ziyan olmuş.
  
  yol arkadaşını iyi seçmeli insan, seçemeyenlerin çoğu yol yorgunu.
  
  ve bir bir yitirdiğim o balonlarım elbet bir gün bana geri dönecek. çünkü ben hâla "umutlarımla büyüyorum" ...