• rahmetli aleaddin özdenören'in anı kitabı. iz yayınlarından çıkmıştı, kaybetmiştim. şiirlerini de kaybetmiştim zaten. çok seneler geçti dönen yok seferinden.
  • ilk gençlik yıllarımın kitabıdır. yeni terleyen bıyıklarımın, aşka hazırlanan çocuk yüreğimin şiire, güzele ve kalbin selimine olan ilk hasretinde elimden düşürmediğim kitaptır.
  • biraz anı, bir parçacık anlatı, birkaç da röportaj içeren; alaeddin özdenören'in iç dünyasını ve çevresini anlayıp tanımak için incecikten bir kapı aralayan kitap.

    - "beni karşılayan" yazısını, canım istanbul'a olan sevgisini ifade ettiği ve ramazan dikmen öyküleriyle andığı için çok sevdim.

    "bir atlas açsanız, dünyanın biçimlerini veren bu albümü dalgın dalgın karıştırsanız, karşınıza istanbul'dan başka ne çıkabilir? istanbul; gözbebeğim benim. benim senden başka kimim var? konuş benimle, dinle beni."*

    "ramazan'ın öykülerinin görüntü ve sembol olarak hafızamı istanbul'da dağladığını şimdi daha iyi anlıyorum."*

    "istanbul o zaman bu kadar mağrur ve sabırsız değildi."*

    alaeddin özdenören, sağmalcılar devrim ilkokulunda öğretmenlik yapmış. o detayı görünce buruk bir gülümseme geldi yerleşti yüzüme.

    "vahşet" yazısı, kişiliğinin gelişmesinin temelini göstermesi bakımından anlamlıydı. ne yazık ki çocuklar, hayvanlara işkence etmeye ne kadar meraklı oluyorlar. yetişkin olduklarında ise, içlerinden böyle çok azı vicdanlı çıkıp da çocukluğunun muhasebesini yapıyor.

    "insan yaşlandıkça, nereden gelip nereye gittiğini bilmediği bir uçurumun üzerine eğilmiş gibi oluyor."

    "anlıyorum ki hayat, kendisine duyulan açlığın cevabını veriyor. yaşlanmışım."

    "kendisine gelen sesleri önlediği zaman, içiyle başbaşa kalabiliyor."
hesabın var mı? giriş yap