ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim

• anlamsiz seyler üzerinden tartısma yuruten sevgiliye soylenebilecek belki de en şık laf ve elbette bir cahit zarifoglu dizesi.
• şair burada "ön sevişme sence de biraz fazla uzamadı mı balkaymağım?" demek iştemiştir.
• (bkz: ağartı)
• (bkz: çabuk olalım aşkım)
• -
  ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim' uzun zamandır dilime bu söz geliyor. durma göğe bakalım'la birleşiyor sonra aklımda.
  döngüyü farkedince artık bu sözlerin sadece engel olduğu evreyi geçelim diyorum kendime.
  
  sonraki kapı ne olur bilmiyorum ama emek dahil her gücümü bir çocuğu güldürmek için kullanmayı diliyorum.
• cahit zarifoğlu dizesi, ah muhsin ünlü'nün gidiyorum bu kitabında 1993-1998 yılları arasında yazılan şiirleri içeren bölüme geçmeden önce kullanılan dize.
• 'sevgililer yüzüne karşılık geldim
  kaygı bağırdı gözevlerimde
  
  günlerin yamanan yıldızlar
  ve üzülen gökkuşaklarıyla
  doluluğundan söz ediliyor
  evlerde çocuklar arşınlanıyor
  ve alkışlanıyor babalar
  ki tütün başında
  ekmek başında kabir başında
  
  günler yenilenen bir isim
  merdivenleri büyük ağzıyla çıkan meral
  haftada üçer gün üçer hafta
  ince uzun veya kahverengi
  ve gelinlik sabah çatışmasında
  yoğunlaşan yorgun artık ben
  köprü ortasından yarılmış bu ara
  organın ve güneşin salgınlığı
  toprağa gelir gibi oldu an
  başlar ikinci artık
  
  beygirler uzağa kayıyorlar
  
  bu arada gelinmeler
  arkadaş yapıtlarına yar koyma
  yöremdeki çimler
  
  bu arada evimin içinde odaların birbirine düşman durduğu
  ve hastalandıkları
  çalışan yüreklere uzak
  bekardan korkan ev sahiplerinin
  kapılarda kızlık heykelleri
  bu arada insanın yemeğe oturma çelişmesi
  
  yemekten kalkma çelişmesi
  erkek oluşunuza binaen
  bu arada özel sıkıntılarımızın
  kılıç kuşanmış hali
  durmadan kanlanıp hatırladığımız
  bunalan kadınlar
  ben alda'yı bunalıyor görüyorum rüyamda
  kırbaç gibi insanı saran etrafımızda
  kelebek kanatları gözler
  akılda kalan ağızlar
  hatlar
  seviyi yoran alkışlar
  bir şehri paramparça edip
  ortasından yarıp uykuları
  evlerin sahanlıklarına
  misafir odalarına
  lavabonun altındaki dolaba
  çocukların hücumluk yataklarına
  iri erkeklerin şakaklarına
  kadınların çırpınan dudaklarına
  ve kızların sancaklarına sığınan
  ve benim damarlarımda itişen uykulara
  
  bir şehrin ortasından tren geçiyor
  o şehirde büyük rüzgâr vardır
  bir oyuncakçı vitrininin önünde
  insanların durdukları ve duruşlarını
  değiştirmedikleri trenle birlikte
  şehrin ortasından oyuncak trenlerin
  cezalandırmış şekilleri
  
  kendisini buyruk
  vitrine yapışık insanların kafalarındaki
  içlerinden geçerken dönüp bakmadıkları
  durdurup parçalamadıkları
  önüne yüzer ellişer
  yatıp apartman kadar
  ağır tekerlerini üzerlerinden geçerken
  öpüp ağızlarını ezdirmedikleri
  
  noktanın sonuna kadar
  bir sinir bir can yanmasıyla
  bir parçamı
  bir demir mengeneye
  koyup sıkmak istiyorum mu nedir
  dilimi
  
  bir acı mı ne gerek
  öyle uykum var ki
  öyle istiyorum ki
  
  o içinden marşandizler
  şimşek gibi fırlayan
  şehirde hemen
  hat boyunda ilk tahta evde
  derin yatakta
  her an çığlıklarıyla
  uyuyayım kıyametler
  bir ejder geçsin
  öyle tanıdığım
  öyle canımın içinde
  
  durup gelmeyince
  morfin gibi arıyorum direnmeni
  iğne üzerinde yüzün gelip
  kuşatmıştı beni
  ama düşündükçe korkmak
  yüzünle geldiğini
  
  ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim'