• içinde bulunmaktan gurur duyduğum bir topluluk. pişmiş kelle şu anda kapanmış olsa bile vefalı okuyucular tarafından unutulacağını sanmıyorum. eski karikatürlerin tekrar tekrar yayınlanması pek fazla rahatsız etmezdi, hatta her hafta bunu 7. şunu 5. görüşüm diye saymak gibi garip ve buruk bir oyuna vesile olurdu. dergi ziyaretlerinde o bilmemkaçkere okuduğumuz karikatürlerin orjinallerini yine aynı hazla okurduk. geçen yıl ankaranın yaz sıcağında susuzluktan şaftım kaymışken son paramı verdiğim sayı ise pişmiş kellenin son sayısıydı. vefalı pişmiş kelle okuyucuları sanırım gerçektende duygusal insanlardır, çünkü şu anda gözlerimin dolmasını hayretle izlemekteyim.
  • bilmeyen anlamayan bi insanin okuduunda bu ne lan bööle
    esprimi bunlar dedii zaman hasstir lan sen ne anlarsin diyebilen ve her defasinda okurken suratinda istemdisi bi tebessüm olusan insan modeli
  • eski pişmiş kelleleri arasıra arşivden çıkartıp tekrar tekrar okuduğu bölümleri tekrar okuyan, en çok da bi gece daha da iyice bi hüzünlenen, dergiyi öpen, koklayan okuyucu.
  • evde canı sıkıldıkça arşivi karıştırıp, pişmiş kelleleri tekrar tekrar düzelten, düzeltirken bi gece dahayı, cihangir günlüğünü, gamze denizi tekrar tekrar okuyan. derginin sadece 2-3 sayfası (kapak dahil) ve gamze deniz yeni olduğu zamanlar bile aynı heyecanla bayiden pişmiş kelle almayı sürdüren, yayın hayatına son verince her şeye rağmen üzülen inatçı okur...
  • oguz aral ekolunu takip eden okuyucu kitlesi.
  • yıllar sonra bile hala pişmiş kelle yeniden yayınlansın diyebilen kişidir kendisi.
  • burada benimle beraber çoğunu bulabileceğiniz okuyuculardır. hepsi kaliteli çizerlerin kaliteli öykülerini ve karikatürlerini o zamanın diğer dergilerine nazaran daha düşük bir fiyata okumuşlardır. bu dergide emeği geçen her yazara ve çizere saygımız sonsuzdur.
hesabın var mı? giriş yap