viola d'amore

• viola d'amore.. kokeni 17.yy ortalarina dayanan 6 veya 7 telli ce$itleri mevcut olan keman ce$idi.. hem viyola hem de keman ozellikleri ta$ir.. telleri ve akortu kendine ozeldir..
• cogunlukla bu enstrümanlarin tutulacak kisimlarinin basinda eros'un (cupid) tahta isi oyulmus basi bulunurmus.
  
  http://www.violadamore.com/avd.asp
  
  (bkz: oboe d'amore)
• (bkz: viola d amore)
• (bkz: viola da gamba)
• aşk viyolası.
• modern kemana göre en ayırt edici özelliği, çalınan 6-7 tele ek olarak bu tellerin altında aynı sayıda rezonans teli barındırmasıdır.
• 1700'lerin ortasında osmanlı topraklarına giren viola d'amore, elbette aşk kemanı olarak değil, gönül kemanı ve hatta daha da güzeli sine-i keman ve burdan evrimleşerek de sinekeman olarak adlandırılmıştır. (bkz: sinekeman)
• 18. yy.'da istanbul'da sinekeman adıyla kullanıldığı bilinen, 1660'larda ilk kez ingiltere'de duyulduğu belgelendiği için bu ülkede icat edildiği sanılan, avrupa'da aşk viyolası olrak tanımlanan ve avusturya, almanya, bohemya, italya gibi ülkelerde çok popüler olan bir çalgıydı.
  
  gagliano, gofriller, guadagnini, landolfi, stainer gibi ünlü lütye'lerin (luthier) yaptığı, günümüz viyolası büyüklüğünde (gövde uzunluğu 40. cm.) ancak viyel gibi düz sırtlı, ses delikleri burma kılıç benzeri, çeneye sıkıştırılarak keman gibi çalınan, yedi telli, perdesiz sapı içinde de yedi titreşim (rezonans) teli içeren yaylı çalgı.
  
  18. yy.'da bazı müzikçilerin viola da mori (ölüm viyolası) adını verdikleri, bazen ingiliz violet'i olarak tanımladıkları çalgı için ilk eserler wilderer (1697) ile başlamış, çalgının ilk virtüozlarından olan attilio arriosti (marte placato, 1707; continuo eşlikli 6 lessons, 1718; 15 sonat), fux (1709), mattheson (1710), a. scarlatti (1715), telemann (1716), bach (kantatlar bwv152, 205; johannes passion), graupner (9 konçerto, 12 uvertür, 6 trio sonat, 14 kantat), vivaldi (8 konçerto) gibi bestecilerce sürdürülmüştür. 18. yy.'ın ikinci yarısında c. stamitz (2 konçerto, sonatlar, dörtlüler), haydn, locatelli, quantz gibi bestecilerin ilgilenmesinden sonra, 19. yy.'da biraz ihmal edilen, bazı operalarda değerlendirilen çalgıya 20. yy.'da hindemith (sonat, 1923; kammermusik no. 6, 1927), f. martin (sonata da chiesa, 1938), janacek, prokofyev gibi besteciler ilgi göstermiştir.
• vivola d'amore : (italyanca da aşk viyolası) ahenk telleri olan tiz
  sesli bir tür viüldür. biçimi viyolaya benzemekle birlikte, perdeleri yoktur ve
  keman gibi çalınır. bağırsaktan yapılmış altı yada yedi melodi teli vardır. bunlar
  çeşitli düzenlerde akort edilir. ahenk telleri ise metaldendir ve perdeliğin hemen
  altındadır. uç bölümündeki salyangozun çoğunlukla aşk tanrısı cupito'nun (diğer
  adı ile amor) başına benzer biçimde yapılmasından dolayı, viyola d'amore adını
  aldığı düşünülmektedir. xvııı. yüzyılda vivaldi, bachve cari stamitz gibi
  bestecilerin yapıtları ile çok yaygınlaşan viola d'amore, l800'lerde neredeyse
  ortadan kalkmış, ama sonradan birkaç kez yeniden ilgi görmüştür. xvııı yüzyılda
  ki , puccuni vb. bestecilerin yapıtlarında viyola d'amore kullanmak gerekir. xx.
  yüzyılda paul hindemith viyola d'amore için bir sonat, birde konçerto yazmıştır.
  xvttı. yüzyılda kullanılan sinekeman gerçekte viyola d'amore'dir