x ölürse ne yaparım ^*

• x yerine anne, baba, anneanne, dede, kuzen, dost ,arkadas vs..gibi bir sürü sevilen insanı koydugumuzda insanı çıldırtacak bir ruh haline sokan ve gecenin yarısında uykusunu dagıtan soru...
• genelde bu gibi olasiliklar akla geldiginde insan 'deliririm ya$amima devam edemem' gibi cumleler kursa da ister istemez ayak uyduruyo hayata hernekadar zombie tadinda olsa da.hayatin rutinligi arasinda kaybolup gidiyor.
• bugün fazlasıyla yaşadığım duygu. ananenin sabaha karşı ameliyata girdiği haberiyle beraber damarlarda dolaşmaya başlayan korku. olayın sabahı uyuyup uyandıktan sonra yataktan kalkılmaz, kapı açılıp odadan çıkılmak istenmez, ameliyatın sonucunu öğrenmek eyleminden kaçılır, ölüm haberi korkusu ve o ölürse nolur duygusudur bunu^* yaptıran. (bkz: entrye anı serpiştirmek)
• hergün bilmem kaç binlercesi ölüyor olmasına karsın hakkında hiç birşey yapmadığımız "x"leri hatırlatan kinaye
• (bkz: olmusla ölmüşe care bulunmaz)
• "...en fazla bir kaç yıl sürer yirmili yüzyıllarda ölüm acısı..." diyerekten sevdiğimiz bir şairimizi (kim acaba?) anaraktan hatırlatıyoruz ve insanın bencilliğinin sadece bir ölüm halinde kendisini düşünmesinden değil, bir süre sonra devam edenin kendi hayatı olduğunu fark etmesinden ve her duruma olduğu gibi bu duruma da uyum sağlamasından kaynaklandığını görüyoruz. tabii bu arada unutmak ile alışmak arasındaki farkı da belirtmek gerekir. (bkz: ben yaptım ordan biliyorum)