yüksek rönesans

• “oran olmadan hiçbir resim, tüm olası özenle yapılsa bile, asla kusursuz olamaz.”
  
  15.yüzyılın sonundan itibaren, katolik kilisesi’nin gücü roma da istikrar kazanınca, şehri yeniden eski görkemine kavuşturmaya azmeden pek çok papa, sanatı ve mimariyi devreye soktu.
  16.yüzyılın ilk yıllarında (yüksek rönesans dönemi), daha önce ki gelişmeler uyumlu bir sentez ve insan figürü için klasik, güçlü bir stille sonuçlandı.
  
  özellikle papa ıı. julius ve x. leo üstün yetenekli sanatçıları ve mimarları pek çok büyük projede görevlendirdi. ortaya çıkan eserlerin en önemlileri,
  (bkz: raffaello sanzio) ve (bkz: michelangelo)’nun vatikan odaları ve sistina şapeli tavanıdır.
  
  sanatçıların çoğu, son derece karmaşık bir anatomi bilgisine sahipti, malzeme kullanımında müthiş bir yetenek sergiliyor, zengin bir hayal gücü ortaya koyuyorlardı.
  
  kendilerinden önce gelen sanatçıların attığı temellerden yola çıkan yüksek rönesans sanatçıları, perspektif efektlerini doğru kullanıp insan figürlerini yakından inceleyerek çok iddialı kompozisyonlar yarattılar. klasik antikiteye gönderme yaparken güzelliğe ve uyuma yeni yaklaşımlar getirdiler. bunların tamamı müthiş bir teknik becerinin ürünüydü. ilk kez bazı sanatçılar, yenilikleri ve yetenekleriyle ün kazandılar.