yürek çağrısı

• hani masallarla uyuturdu ya bizi annelerimiz, hani güzel prensesler, yakışıklı prenslerle evlenip sonsuza kadar mutlu yaşarlardı… hani biz hep geleceğimizin böyle olacağını düşündük, hani hiç merak etmedik evlenip sonsuza kadar nasıl mutlu olmuşlar. mümkün mü bu hiç sorgulamamışız hani.
  
  hani büyümüşüz biz ve hayallerimiz daha somutlaşsa da sonsuza kadar mutlu olmak inancından hiç vazgeçmemişiz. beyaz atlı prens hayalini çoktan bırakmışız da başka şeyler bekler olmuşuz sevgiliden;
  
  isterim ki senden
  yaylalarda otlak olasın
  ovalarda ırmak olasın
  yayılasın göğsümün kırlarına
  sarasın beni sarasın
  
  hayat masallardaki gibi değilmiş yavaş yavaş öğrenmeye başlamışız.tenimizi acıtan her dikende sevgiliye sığınmak istemişiz, hayallerimizin yıpranmayan tek öğesine;
  
  mendilimde öfke çıkınımda bilinç
  uykusuz kalır mısın kitaplarıma
  dudaklarımda hüzün
  avuçlarımda sevinç
  kulak verir misin çığlıklarıma
  dağları aşarak gelmişim sana
  demir kapıları kırarak
  ışık olur musun karanlıklarıma
  
  hani masallar yerine türküler, şarkılar eşlik eder olmuş özlemlerimize, marşlarla sentezlemişiz aşk şarkılarını, katık etmişiz gece uykusuzluklarımıza;
  
  şarkılarla bezeniyor ufuklar
  yüreğim patlıyor dağbaşlarında
  yüreğim
  sancımı duyar mısın yaralarında
  kuş seslerinde yas nağmeleri
  şarkılar sabır ve çile makamında
  
  istemişiz ki boş bir yatağı değil sadece, yüreğimizi, kavgamızı paylaşır olalım yar ile, can ile. istemişiz, dilemişiz, özlemişiz;
  
  isterim ki senden
  inancıma aşık olasın
  zindanıma ışık olasın
  yürüyesin gönlümün yollarına
  sorasın beni sorasın
  
  ayrılık olmuş gönlümüzde, yaralanmışız, tuz basmışız yaralarımıza. aşk acısını da çekmeyi bilmişiz onurluca. her şey her zaman ama onurluysa eğer başımız gözümüz üstüne olmuş;
  
  bahar değil acı yükleniyor dallarıma
  yapraklarımda ayrılık
  meyvelerimde gurbet
  vuslat olup gelir misin kollarıma
  ellerimde kış saçlarımda kar
  cemre olup düşer misin toprağıma
  
  masallar yalan olmasın istemişiz hani, “gülmek bir halk gülebiliyorsa gülmektir” ^* demişiz. yorulduğumuzda, yılar gibi olduğumuzda, başımızı yarin omzuna koyup soluklanmak, güç toplamak istemişiz. bireysel gülmeler yetmemiş bize, dilemişiz en yorulduğumuzda;
  
  isterim ki senden
  yılgınlıkta inanç olasın
  zulme karşı direnç olasın
  gömülesin aşkımın sularına
  göresin beni göresin
  
  göresin ki destan edesin
  söyleyesin dillerden dillere
  bir türkünün dizelerinde
  bir kavalın nağmelerinde
  alıp başını gidesin
  bağrı yanık yeller üstünde
  güneşin rengiyle düşesin ufuklarıma
  kırasın karanlıklarımı kırasın"
  
  kanayan yaramıza tuz olsun istemişiz, her düşeni duyduğumuzda yüreğimizin bir perdesi sönmüş. kör olmamak için sığınmışız yar ellerine, her ölen yaşama sevdalı yürek boynumuzun borcu olmuş;
  
  ateşler yine parlıyor dağlarda
  dolular yine kırıyor çiçekleri
  gecenin karnına inerken şafağın tekmeleri
  bulutları delen ışıklar
  ezik ve kinli
  aydınlık iri
  sanki kocaları işkencede kadın gözleri
  
  nasıl kapanır bu kanayan yara
  nasıl anlatılır ki sana bu hal
  terimde tuz gözyaşımda bal
  bağdaş kurar mısın soframa
  gözlerimde umut yüreğimde aşk
  ölümleri boşlayıp düşer misin sevdama
  
  kimi zaman becerememişiz sevmeleri, elimizden gelmemiş hayat sıkarken boynumuzu. gözlerimiz görmez, ellerimiz tutmaz olmuş seslenmişiz yine sevgiliye;
  
  baharda gazel dökme bahçelerime
  ben yaşamayı bilmez miyim
  çocuklarım okul yollarında
  okullarım sabah kollarında
  sanki güzellikleri görmez miyim
  papatya beyazlığında ölüm sarısı
  karanfil kıvrımlarında kan
  bu çiçekler uğruna ölmez miyim
  de gülüm ben seni sevmez miyim
  
  hayat acı doluymuş… masallar yalanmış… umutmuş tek gerçek olan, umut ederek aldanmak, aldanmak… hiç vazgeçmemişiz hayal kurmaktan, hayallere ortak olacak bir yar olacağı özleminden, umut etmekten…. yüreğimizin çağrısı hiç susmamış, hiç susmamış…
  
  mendilimde öfke çıkınımda bilinç
  uykusuz kalır mısın kitaplarıma
  dudaklarımda hüzün
  avuçlarımda sevinç
  kulak verir misin çığlıklarıma
  dağları aşarak gelmişim sana
  demir kapıları kırarak
  ışık olur musun karanlıklarıma