yaşamak cesaret ister

• cesaret korkmamak degildir. korkuya ragmen devam edebilmektir.
  
  evet kimse bize gul bahcesi vaad etmedi. ama biz guzel duslerle ta cocuklugumuzdan beri sevildik, el ustunde tutulduk. her zaman herseyi bilen sirin anne ve sirin baba ve diger sevdiklerimiz hep yanimizdaydi. bize hep sen yapabilirsin, biz burdayiz dediler.
  
  bir gun kalktik, bu hayat bizimmis. bizi sevip, kollayanlar bilirlermis ki gun geldiginde, birey olmak icin herkes kendi yoluna gitmeli, kendi mucadelesini kendi vermeliymis.
  
  hayatinin kontrolunu ele almak, sadece iyi olaylarin degil de kotulerinin degerini bilip kabul etmek, kimi zaman onlara karsi durup, sonsuz bir inatla ara sira yorulup durma ihtiyaci duysak da hep ileri hep daha iyisi icin savasmak, uzlasmak yasamakmis.
  
  sirandanliga siginip, hayati yasamak yerine verilen gunleri tuketmek icin orda burda zaman gecirmek size verilen hediye haksizlik etmekmis. milyonlarca sperm arasinda siyrilip da sizi siz yapan o inatci beyazligi yari yolda birakmakmis. yasamak bu degilmis.
  
  yasamak hayata inanmakmis, herseyin bir sebebi olduguna, mucadeleyi surdurmenin varolmak olduguna inanmakmis.
  
  cesaret korkmamak degilmis. korkuya ragmen devam edebilmekmis. risk alabilmek, guzel gunler icin elindekilerden vazgecebilmekmis. arzularini uykuya yatirmadan gerceklestirmek icin cabalamakmis.
  
  yasamak korkutucu bir seymis. hata yapmak, aci cekmek, kirilmak, yikilmak, olesiye yorulmak gibi bir suru seyin kaynagi imis, ama bu risklerin karsiliginda cok ama cok sevilmek, renkleri gorebilmek, dostluklar yasamakmis. gercek risk, risk alamayip duraklamamakmis. yasamak biraz cesaret isiymis.