• ismet özel üstadımızın bir şiiridir.

    sabah şairin üstüne saldırıyor
    yaşamaktan bir güneşle kaplanıyor onun kalbi
    onun kalbi topraktan sıyrılıyor
    aşk dahi sıyrılıyor topraktan
    gözlerini tanıyorsunuz: çaylak sürüleri
    beyni: aç kuşlardan bir ambar.
    bir kıyısına ilişmiyor dünyanın
    allah'ın ve devletin dibinde insanlar
    onu barutla karıştırıyor
    ve zerdali çiçekleriyle.
    ahali kapısını taşlıyor onun
    onun için develer kesiyor halk
    aşka ve kavgaya aydınlık getiren kalbi
    topraktan sıyrılıyor.

    ben
    topraktan sıyrılıyorum
    buğular
    ve aşiret rüzgarları kanımda.
    arklardan gece vakti sular
    kaç zaman ayaklarıma
    yaslı bir selam gibi dokundu
    kopartılmış yapraklarımdan ibaretti hüzün
    dedim rahmet yağar ben yürürken
    gece benim ardımda
    taşıdım kara gençliğimi dağların damarında
    hep döşümde yaratkan, patlayıcı bir kimya
    beynimde hep manalı bir uçurum.

    benim hayranlığımdan inlerdi şehir
    ben atlara ve uzaklar hayrandım
    kendi ehramlarını bile tanımayan kadınlar
    ansızın patlak verirdi baharda.
    dudaklarımda çürükler vardı
    dağ çiçeklerinden ötürü.
    irmaklara salardım kendimi
    ruhumda kaynar adımlarla gezinen dünya
    bana hain sevgilimdi.

    yaşamak debelenir içimde kıvrak ve küheylan
    beni artık ne sıkıntı ne rahatlık haylamaz
    çünkü ben ayaklanmanın domurmuş haliyim
    yürüsem rahmet boşanacak.
    ve sana bir karşılık vereceğim

    sana bir karşılık vereceğim
    toprağı deşen boğuk sesimle
    sana bir karşılık vereceğim
    amansız kum fırtınası altında
    sana bir karşılık vereceğim
    birbiri üstüne yığılırken günler
    ey taşan suların imkanı
    ey taşan suların bekareti sana
    bir karşılık vereceğim.
  • ne zaman umrumda değildir desem umrumda olan bir şiirdir. şimdi umrumda değildir desem de vücudumun neresinde olduğunu bilmediğim umrumda hayat.
  • ismet özel şiirleri arasında en iyi okuduğudur.
  • "yürüsem rahmet boşanacak
    ve sana bir karşılık vereceğim"

    ile vuran bir ismet baba şiiri.
  • abarttığım bir şiirdir kendisi. şair de öyle. (bkz: sana bir karşılık vereceğim)

    "sabah şairin üstüne saldırıyor
    yaşamaktan bir güneşle kaplanıyor onun kalbi"

    her gün doğan, bize rağmen var olan sonsuz güzellikle kaplanmak.ne bileyim kışın mesela gözüken güneşe yüzünü dönmek gibi birşey bence bu hal. ve illa umut-umut- umuttur yani.

    "benim hayranlığımdan inlerdi şehir
    ben atlara ve uzaklar hayrandım "

    benim için uzağın anlamı ancak ulaşamadığımın yanı olur. ve gerçekten özledim şimdi çok uzaklarda.

    bilmiyorum, şiirleri böyle kısa kısa kendi anlamlarıyla yazanları da sevmezdim ama. neyseki kısa tuttum.
  • bir hikâyede bir dize okuyorum "beni artık ne sıkıntı ne rahatlık haylamaz" diye. merak edip şiiri buluyorum, ismi ile on ikiden vuruyor hedefi: yaşamak umrumdadır. içimden tekrarlıyorum "yaşamak umrumda mıdır?" bir cevap, bir ses yok. şimdi ben, her gün bazen üst üste yaşamaktan payıma bir şeyler düşsün diye bu şiiri okuyorum.

    bir duayı bıkmadan usanmadan tekrar ettiğim gibi okuduğum şiirdir.
  • 23 yaşındayken yazmış, oha 23 yaşındayken yazmış diyerek şaşırmama sebep olan ve nasıl iltifat etmem gerektiğini bilmediğim şiir.
    23 yaşındayken yazmış çünkü 1967-1944=23
hesabın var mı? giriş yap