yemin töreni ^*

• (bkz: askerin yemini)
• acemi birliginin bitimine yakin bir surede, vatana ve millete baglilik adina edilen yemin etme merasimi.
  torenin nasil icra edildiginden ziyade, insanin ruhunda beliren, kanimca, refleks halinde ortaya cikan ani ruhsal degisimdir. oyle ki, acemi egitimi suresince alisilmaya calisilan onca askeri kurallara ve subay ve usta askerin talimat geregi verdigi psikolojik baski ile asker formatina sokulmaya calisilan, tam da bu anlamda, sivillikle olan baglarin asgariye indirilerek bir nevi icine sokulmaya calisilan pasif ve emir/komuta carkinin bir dislisi olmaya sevkedilen kisi, o gun enteresan bir ruh haline burunur. bunda da ortamin bu is icin olabildigince muntazam hazirlanmasi ve daha onemlisi aile ve akrabalarin karsisinda gorucuye cikilacak olmasidir. evet, muntazamca tertip edilmis bir gaz verme atmosferi.
  bakiniz burda deginmek istedigim sudur ki, bu esnalarda "ulan bu askerlik cok sacma, hayatimin en verimli cagini buralarda nelerle geciriyorum; hic olmazsa meslegimle ilgili bir gorevi yapmama imkan taninsa idi..." gibi degisik duygu ve dusunceler icinde ozgurluk limanina dogru mantikli kurek cekisleri dahi yapsaniz veya askerlige dair her seyden nefret ediyor da olsaniz, o gun, garip bir bicimde, sanki efsunlanmis gibi, haki donatili suruye uyarak, "ben canavar gibi bir askerim" imaji vermeye ve purdikkat o heyecani, o tuhaf gogus kabarmasini, o kendini ispatlama edimini otomatige almiscasina uygulamaya koyuluyorsunuz. (kendimden ve de yakin asker arkadaslarimdan biliyorum, dogru yasamadan evvel ben de hassiktir hayatta hislenemem o sekilde diyor idim.) ozellikle, hepbir agizdan cikan mars, sloganvari kelamlar sarfedilirken karakterde bir anda ortaya cikan bu ani degisiklik toren gecisi aninda ayyuka cikar. o an artik usta bir asker olunmus, vucut dili tamamen "ey ahali! ana/baba vesaire... iste ben, oglunuz mehmetcik cengaveler diyarinin bir neferi olarak huzurlarinizdayim, gogsum kabariyor, yuregim cagliyor, benimle gurur duyabilirsiniz..." mesajini, izlenimini vermeye kilitlenmis halde cosar cosar ve caglayan misali bir en tepeden asagiya dogru dokulur, bilinmeyen denizlere tuzlu su olarak karisir.
  
  o gun verilecek bir gunluk sinirli ve sorumlu askeri izinle birlikte hayati sorgularsiniz; yakinlarinizla ozlem giderirsiniz; ozgurlugun kiymetini bilmediginiz icin hayiflanir ve sivil olunacak gunu iple cekerek "ulan burnumun dibindeki guzellikleri gormemisim simdiye dek, bundan sonra affeder miyim hic..." arzularina dalarsiniz.
  
  var mi sivil ve ozgur olmak gibisi, hey canini yedigimin; kita dur kandirali sen de dur
• acemi birliğinin ilk bir ayı tamamlandığında yapılır.yemin etmemiş acemi askerler içindeki efsane, yemin ettikten sonra askeri cezadan artık muaf olmadıkları şeklindedir.ancak öncesi veya sonrasında değişen harhangi bir şey yoktur.
• izlemesi keyifli olabilen ama yemin eden askerler için gerek hazırlık gerek tören aşamalarının çok zor olduğu söylenen seromoni.
• acemilik yapmanin tek sebebi gibi geliyor insana... yani torende yuruyemezsek oyle olurmus felan filan... yenilen onca azar, isitilen agir laflar hepsi bu ugurdaymis... gerci cavus olunca ayni seyleri bizde yaptik ama neyse.
• askerlik muessesesinin veli toplantisi.
• bi nevi sünnetten sonra erkekliğe 2. adım
• bgn 307. dönem için cereyan etmiş olaydır.105. tupçu alay komutanlığında olan,asker annelerinin oğullarını bulmak için çırpındıkları,duygu dolu anlar yaşatan,herkesin hayranlıkla izlediği hadisedir.şahsen çok gururlandım milliyetçi duygularım kabardı.her şey vatan için!!!
• kısa dönem erler açısından, yapılmaması durumunda askerliği bir ay kısaltacak tören. acemiligin neredeyse tamamı bu törene hazırlanmakla geçiyor.
• gidip izlemek ve akabinde sevdiceği alıp geri dönebilmek için can atılan, gün sayılan (bkz: mehtap) askerlik hadisesi.