yeryüzü halleri

• yeryüzünün tüm hallerinin siire geldigi bir birhan keskin kitabi. bir yerinde göl dile geliyor ve söyle söylüyor:
  
  "bana karismis, bende erimis
  tarçin kokulu bir seyler var
  söz söylensim, dip zedelensin istemem
  hatira koleksiyoncusuyum hem yerim dar"
• dedemiz seyh galib'ten bir alintiyla baslar:
  
  "tedbirini terk eyle takdir hüdânindir
  sen yoksun o benlikler hep vehm ü gümânindir"
  
  bu kitapta o kuruntudan ibaret olan benlik, yeryüzüne dagilir. takdirse, içinde yeryüzünün konusmasinin getirdigi hazza ve kedere razi olmaktir. nolens volens.
• (bkz: deniz kabuklusu)
• "uzun uzun bir yağmuru okudum,
  uzun ıslığını taşıdım rüzgârın,
  uzak bir kıyıya mektup yolladım.
  döndüm, derinde dövdüm kendimi.
  duydum, kırıldı içimde tuz sesi
  bir derine ağladım."^**
• karinca
  
  ruhumdaki sabır, kalbimdeki aşkla kurdum
  kor dantellerden bu yolu, ormanın altına
  yeter ki oku onu.
  
  senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua,
  ben ayaklarımın altındaki toprağa, döktüğüm
  gözyaşına inandım. öyle uzun ki dünya;
  katlanmaya, kıvrılmaya, açılıp çarşaf olmaya.
  mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya.
  
  ah! yine de yolumdaki kederi kimse bilmesin,
  büyüsün, genişlesin, dolansın ömrümü;
  kapısı kapalı çoktandır, penceresi dargın.
  
  kim anlayacak bu kor işaretleri?
  kimsenin dilinden okunmasın içimde ufalan.
  ovada ve dağda saklı bir mavi için
  düştümdü yola. benim de yaban bir çığlığım vardı
  çok zaman oldu, teslim ettim onu rüzgâra.
  
  kışa girdik kıştan çıktık
  ama değişmiyor insan
  karınca duası diyorlar ördüğüm yola.
• birhan keskin'in 2002 çıkışlı beşinci kitabı.
  
  +(bkz: zümrüdüanka)
  +(bkz: denizkabuklusu)
  +(bkz: karınca)
  +(bkz: salyangoz)
  +(bkz: tırtıl)
  +(bkz: örümcek)
  +(bkz: balık)
  +(bkz: at)
  +(bkz: dağ)
  +(bkz: ova)
  +(bkz: buzul)
  +(bkz: göl)
  +(bkz: deniz)
  +(bkz: çöl)
  +(bkz: gül)
  +(bkz: morsalkım)
  +(bkz: incir)
  +(bkz: zeytin ağacı)
  +(bkz: avlu)
  +(bkz: kapı)
  +(bkz: insan)
  +(bkz: yolcu)
  +(bkz: beyaz delik)
• "kendime yeni bir merhamet seçtim."
• birhan keskin kitabı.
  
  kitabın kapısıyla karşılaştığınızda dumur oluyor, şöyle bir kalıyorsunuz. sonra düşünüyor ve düşünmenin bile gereksizliğinin farkına varıyor, her şey geçer deyip yola devam ediyorsunuz.
  
  "geç benden, ben dururum, ben beklerim, geç benden,
  ama nereye geçersin benden ben bilemem.
  
  dediler ki, olgun bir meyve var sabır perdesinin ardında,
  dünya sana sabrı öğretecek, olgun meyvenin tadını da.
  
  dediler ki, şu ağaçlar gibi bekledin, şu ağaçlar gibi hayal,
  şu ağaçlar gibi kederli.
  
  açıldım, kapandım, açıldım, kapandım, gördüm
  gelenler kadar gidenleri de,
  hani sabrın sonu, hani gamlı eşek, pervasız nar nerde,
  hani bahçe?
  
  biri gelse.. biri görse.. biri gelmişti.. açmıştı.. durmuştu..
  duruyor hala bende.
  
  kaç zamandır çınlıyor içimde bu boşluk, kim
  kıydı, bahçenin şen duluydu, karşımda duran dut?
  en çok onunla bakıştımdı, bir kere olsun dilegelsindi,
  çok istedimdi.
  
  bana kalsa susardım daha, ama dilimdeki paslı kilit çözülür belki,
  sapaya kaçmış cümlem uğuldar, içimin kurtları kıpırdar diye
  gıcırdandım takatsiz.
  
  gördüm hepsini, gördüm hepsini, sabrın sonunu!
  biri gelse, biri görse, şimdi,
  rüzgar sallıyor beni..."