yesterdays

• alldays'ten once cikmi$ ba$arisiz bir urun.. (bkz: bugune kadar aklin nerdeydi)
• (bkz: gecmise mazi yenmise kuzu derler)
• belli bir yasi gecince sozlerinin anlamina varilan sarki.
• bi estranged olmasa da, severek dinledigimiz, dinlerken dusundugumuz gnr parcasi...
• yaşanmamışları, dün cesaret edemeyip de yapamadıklarımızı ama hep içimizde kalanları anlatan bir guns n roses şarkısıdır. aynı zamanda en çok hakkı yenen şarkıdır, pek dikkat edilmez. dinleyiniz, dinletiniz, pişman olunuz, ama öğreniniz yarın ne yapıcağınızı. (demiş işin özünde axl abimiz)
• axl abimiz efsaneye göre gerçek babasının kimliğini bir konserden önce öğrenir, şarkı da bu konuyu işler.
• gnr live era 87 93 kaydına ölünecek şarkı.
• pennywise 'ın 11 temmuz'da yayınlanan 11. stüdyo albümüdür.şarkılar şöyle:
  what you deserve
  restless time
  noise pollution
  violence never ending
  am oi!
  thanksgiving
  she's a winner
  slow down
  public defender
  no way out
  ı can remember
  
  kişisel yorum: pw'nin şu ana kadar ki en dandik işi
• jerome kern'in bestelediği şarkı sözlerini de otto harbach'ın yazdığı 1933 yılında roberta adlı broadway şovu için yazılmış güzide bir şarkı. billie holiday'in yorumu da ayrı bi güzeldir. sözleri de şöyledir;
  
  yesterdays
  yesterdays
  days ı knew as happy sweet
  sequestered days
  olden days
  golden days
  days of mad romance and love
  
  then gay youth was mine
  truth was mine
  joyous free in flame and life
  then sooth was mine
  sad am ı
  glad am ı
  for today ı'm dreamin' of
  yesterdays
  
  yesterdays
  yesterdays
  days ı knew as happy sweet
  sequestered days
  olden days
  golden days
  days of mad romance and love
  
  for then gay youth was mine
  truth was mine
  joyous free in flame and life
  then sooth was mine
  sad am ı
  glad am ı
  for today ı'm dreamin' of
  yesterdays
• youtube'da klibinin birden karşıma çıkmasıyla oturup dinlediğim/izlediğim, çok eski zamanlara gittiğim, giderken de o zamanları alıp bugüne getirdiğim, bir yığın şeyi sorgulatmış guns n roses şarkısı.
  
  hep çok severdim bu şarkıyı, o ayrı. 1991 mi 1992 mi artık ne zamandıysa, ilk çıktığında her iki use your illusion'ı da döndüre döndüre dinlediğimiz, ezberlediğimiz zamanları hatırlıyorum. o yazı bodrum'da geçirmiştim, bu albüm her gün kulağımızdaydı -o zamanlar walkman tabi. gencecik halime "hey gidi" diyerek dinlediğimi hatırlıyorum. klibini belki ilk defa gördüm, aklımda yok, eski resimleri falan var axl'ın slash'ın, guns n roses'ın ilk zamanlarının; onların bir nevi "hey gidi"si olmuş, o zamanın "geçmişi bırak önüne bak olm" şarkısı. sene 1992.
  
  bugün sene 2020. o zaman "hey gidi" demişsek, bugün ne diyeceğim şimdi? kendime bakıyorum, o zamanlara bu zamanlara. axl'ın şimdiki haline bakıyorum. o zamanlar ki haline bakıyorum. ben yaşlanmadım sanki diyorum, susuyorum. ama o zamanlar işte. ne güzel yaşayarak, dibine vurarak, sindire sindire geldik bu yaşa diyorum. iyi ki.
  
  başka bir şey daha hatırlattı bak:
  
  bundan birkaç sene, odtü'ye bir şey için gidecekken, yüzüncü yıl pazarının karşısından otostopta aldığım çocuklar geldi. o an arabada paradise city çalıyordu. arkaya oturan çocuklardan birisi "oooo paradise city mi abi? çok iyi ya" dedi şaşırarak. o bana şaşırdı, ben ona. "vay biliyorsun ha" dedim, "bilinmez mi hocam guns n roses" dedi. dikiz aynasından baktım bir şöyle. appetite for destruction'ı aldığım, ilk dinlediğim zamanları hatırladım. sene 1987-1988. çocuğa baktım, o doğmadan en az 20 sene öncesi. babası belki de eski bir sınıf arkadaşım, kim bilir? sevdiğimiz aynı müziği dinleyerek, aynı keyifle girdik. benim eskiden okuduğum, onun bugün okuduğu kampüse.
  
  yesterdays got nothin for me
  old pictures that i'll always see