yitik

• yitmis olan, kayip, zayi, kaybedilmis, yitirilmis nesne
• güzel anlamlar içeren, minik bir fazıl hüsnü dağlarca şiiri,
  
  güneş doğunca toplarım kendimi ben
  ele güne karşı
  geceleyin ara da bul
  kimleri sevmişsem onlardayım.
• şiir gibi, hep aranan, belki de hiç olmayan yer. (bkz: yitik ülke)
• boşa harcanmış olan, yitik zaman gibi
• artık eskisi gibi çarpmayan kalbin sahip olduğu sıfatlardan birisi. belki de yitik olan, bir zamanlar o kalbi mesken edinmiş ve delicesine kanat çırpan minik kuştur... kim bilir?
• kayıptan çok eksike yakındır. mevcudiyetini korurken, en önemli unsurlarından yoksun kalan şeyler için kullanılır, kayıptan daha çok daha hüzünlüdür. kayıp, kayıptır, yoktur. yitik'te ise gözünüzün önünde kayıplarınızdan arda kalan tüm ihtişamı ile önünüzde dikilir, kendinizi kandıramazsınız. kırıcıdır, hüzünlüdür.
• kayıplıdır. al beni götür, yalanım varsa yalan yitikliğim...
  (bkz: belle and sebastian)
• vazgeçilen, izi bulunamayan. (bkz: vazgeçmek)
• bir kez sahip olunabilmiş, yaşanabilmiş olduğundan asla yok olmaz. izi kalır, yok sayılamaz.
• yitik bir kent gibi yeniden keşfettim çocukluğumu
  ben kazdıkça örtülen
  sütunlar yıkılmıştı
  çatılar göçmüş
  uzak konuşmalar, fısıltılar
  geliyordu derinden.
  
  eski bir tavan arasında
  buldum defterini aşkın
  yazılar okunaksız
  belli belirsiz çizgilerini
  seçebildim bir kızın;
  dağınık sesler birleşip
  annemin sesi oldular
  ve gökte
  çocukluğumdan kalma yıldızlar...
  
  geleceğe doğru koşan bir tren
  taşırken beni bugüne
  çocukluk günlerimdeki gibi
  ağladım düşümde.
  
  ataol behramoğlu