yitik zaman

• paroles'den bir jacques prévert şiiri.^*
  
  işçi zınk diye duruyor
  fabrika kapısının önünde
  güzel hava ceketinin ucundan çekiyor onu
  ve dönüp geriye
  bakıyor
  kendi kapkaranlık dünyasında gülümseyen
  kıpkırmızı güneşe
  işçi dostça
  göz kırpıyor ona
  ve söyle güneş yoldaş diyor
  değer mi böyle güzel bir günde
  çalışmak patron hesabına
  
  (türkçesi: orhan suda)
• ben bir yitik zamanım annemden düştüm
  gerçek boyundaydım ama, düş tüm
  uyanmadı kimse beni kendi koynumda kaldım
  seni aralamakla
  sen bile olmayan seni aramakla geçti ömrüm
  
  yalnızdım
  bir kuşun çocukluğuydum, uçtum uçtum uç tum
  ne kadar uç tum, ne kadar uçuk ne kadar uçarı
  bu soruları eksem, cemal süreya kızar mı?
  sevgilimi üzer miyim, şiiri üzer miyim?
  çocukluk kalplerimizden oluşsa sözler
  açık açık konuşsak
  aynalarda kendimize göründüğümüz gibi
  sizi üzer miyim?
  
  ilkokuldan başlasa ellerimiz sevmeye
  bütün dersler sevmek olsa hayatımızda
  hiç kimsenin kalbini sınıfta koymasalar
  sizden geçer miyim?
  
  küllerinizi üfürdüm gözlerime kaçtınız
  düş gibi sevdim sizi
  muzaffer özdemir
• "ve, glossaire (eski ve az bulunan sözcükler sözlüğü) adlı yapıtında bir yandan bazı sözcüklere şiirsel bir tanımlama, yani sesli kesim ile sözel ruh arasındaki karşılıklı içerimlerin bireşimi olacak bir tanımlama arayan, öte yandan da, daha yayınlanmamış bir yapıtta kendi gözünde, özellikle duygulandırıcı olan bazı sözcükleri kılavuz edinerek yitik zamanın ardına düşen leiris'in^* bu ikili girişimini doğrulayan şey de budur işte. buna göre, şiirsel sözcük küçük bir evrendir." jean-paul sartre - qu'est-ce que la litterature^*
  
  (bkz: yitirmek/@ibisile)
  (bkz: kayıp zaman)
  (bkz: kayıp zamanın izinde)