zıbın

• fethiye'de ninemin giydiği anamın bile giymediği yerel kadın giysimize zıbın genel adı verilirmiş. zıbından ayrı mı bilmem bir efsane üç etek vardı.
  
  bu zıbının çeşitleri arasında şam^* (kırmızılı), kutmu (ince, alalı bir şey), kaşık sapı (mor-beyazlı), yelek varmış. ben renklerinin güzelliğini anımsıyorum ama, ötesine ilgisiz kalmışım. sordum, anam ninemin zıbınını halama teklif etmiş, iyi ki halam almamış, annem bu hayal meyal anımsadığım giyimleri meğer saklıyor, koruyormuş.
  
  "işlemeli zıbın giyinmiş, beyaz itzari pantolonu kalçaya oturmuş vaziyette, ayaklarda cilalı iminei geniş kenarlı ve üç renkli kurdeleli şapkası başında, genç adam evvela kendi cinsiyle gururlanır. o barbat'tır ama kendini voinic sanır. bu kendini güzel sanan genç kızın hoşuna gider. genç kızın ihtiyatkar, biraz da kurnaz samimiyetine karşılık, delikanlı, ihtiyatsız, kesin, fakat kendisine hiçbir şeye malolmayan bir söz verir. bu yeterli ise ne ala. değilse, kanun önünde eğilir, boyunduruğa koşulur, bir yuva kurar. geleneklerin inatçı savunucusu olur, özellikle genç kız babası olursa, onun kızları da "hora"ya giderler orada bir koca aramak için." panait istrati- hayduklar