woody harrelson,
tommy lee jones,
kevin kline,
lindsay lohan,
virginia madsen,
john c. reilly,
maya rudolph,
meryl streep,
lily tomlin ve filme ismini veren radyo programının yaratıcılarından
garrison keillor'ın oynadığı 2006 yapımı
robert altman filmi.
bir gösteri salonunda seyirci önünde gerçekleşen ve radyodan canlı yayınlanan programın farazi son yayınını anlatıyor film. sonun sorumlusu, yıkmak ve yerine yeni bir yapı kurmak üzere salonu satın alan büyük bir amerikan şirketi. bol bol country şarkılarının çalındığı programın son yayını, neşeli olduğu kadar hüzünlü parçaların geçidi. gerçek country müzisyenleriyle birlikte şarkıları söyleyenler ise ünlü kadronun birçok üyesi.
her şeyden önce, son yıllarda seyrettiğim en eğlenceli filmlerden "a praire home companion". ilk 15-20 dakikasında içine girmesi zor olabilir ancak bir kez karakterlere ortak olundu mu türlü hisleri de yaşatabilir. nedendir, ben yer yer gözlerimi yaşlı buldum, abarttım. kaptırmışım öylesine.
muhtemelen bunun en büyük nedeni, filmin sonla ve dolayısıyla
ölüm ile olan ilgisi. sembolik olarak da bulunmuyor ölümün kokusu, bizzat geziniyor tiyatroda. kimilerine göre
virginia madsen ve
kevin kline'lı alt hikaye yeterince doyurucu değil ama işte bana gelen odur ki filmin kalbi orada atıyor. bir arabanın penceresinin açılması, ilahi adaletle birlikte kaçınılmazı getiriyor.
artık 80 yaşında olan bir sinema efsanesinin sonlarla ilgili bir hikayeyi anlatıyor olması ise belki de kasten orada olmayan bir anlam katıyor filme. ömrü uzun olsun, o başka ama sanki altman'in veda mektubu bu film. daha da güzel yazılamazdı.
hüzün kalsın derseniz eğlence bol.
dolly parton aromalı
meryl streep ve
lily tomlin sanki 60 yıllık kız kardeşler, fıstık gibi tamamlıyorlar birbirlerini. yok, bayat laf ama usta oyunculuk gerçekten gösteriyor kendini ve işte bu iki kadın hayran bıraktırıyorlar kendilerine.
woody harrelson ve
john c. reilly'de öyle. sonlara doğru söyledikleri
bad joke adlı şarkı artık öyle saçmasapan bir hal alıyor ki, sinemada nadiren kahkaha atan ben, kendimi gülmekten boğulmuş buldum.
garrison keillor çok başarılı yürütüyor gösteriyi,
maya rudolph harika bir asistan,
kevin kline eğlenceli bir eski nesil komedyen temsilcisi ve hatta streep'in kızı rolündeki
lindsay lohan dahi evinde hissediyor kendini bu kadroda. daha ne olsun.
"a praire home companion" country şarkılarından hoşlanmayanlara göre pek değil çünkü mütemadiyen çalınıyorlar. müziğe dayanamayıp filmi terk edenler olmuş. bir de kimi avrupalılar filmin espri anlayışını fazla amerikan buldular ancak bu anlaşılır olsa da kanaatimce pek eleştiriden sayılmaz.
ve neyse. filmden çıktım, garip bir çoşku var içimde. koca bir sinemanın en ön koltuğunda seyrettim. normalde kötü bir seçim ancak filmle aramda hiçbir şey olmadığı için belki daha rahat verdim kendimi. kaptırdım, eğlendim, birleştim, daldım ve bilimum geyikler ama işte capcanlı çıktım. ölümle ilgili izlediğim en hayat dolu filmdi nitekim.
şimdi şurada olsa da yeniden izlesem.