abdülkerim suruş

• vahyin aslında bir çeşit “ilham” olduğunu söyleyen alim.
  ona göre kur’an’ın lafızları tamamen peygambere aittir.
  yani kur’an beşerî bir metindir; dolayısıyla içinde hatalar bulunması normaldir.
  
  diyor ki,
  “peygamber, bir başka şekilde de vahyin yaratıcısıdır. onun allah’tan aldığı, vahyin mazmunu, muhtevasıdır. ama bu muhtevayı, aldığı biçimiyle halka sunamaz. çünkü o muhteva, halkın anlayabileceğinden çok yüksek ve hatta kelimelerin de ötesindedir. bu vahyin sureti yoktur. peygamberin vazifesi, sureti olmayan bu muhtevayı, herkesin ulaşabileceği bir surete büründürmektir. peygamber, yine bir şair gibi, bu ilhamı bildiği dile, hakim olduğu üsluba, elindeki tasvir ve bilgiye intikal ettirir.
  
  “onun şahsiyeti bu metni oluşturmada önemli bir rol oynar. bütün bir hayatı; babası, annesi, çocukluğu ve hatta ruhsal halleri bunda rol sahibidir. kur’an’ı okurken hissedersiniz ki, peygamber kimi zaman mutluluk ve neşe içindedir. halbuki bazen de hüzünlü olduğu çok açıktır. sözleri ve ifade biçimi oldukça basit ve sıradandır. bütün bunlar kur’an metninde etkisini göstermiştir. bu, vahyin tamamen beşeri yönüdür."
  
  “geleneksel açıdan vahiyde hata yoktur. ama günümüzde çoğu müfessir, kur’an’ın sadece allah’ın sıfatları, ölümden sonra hayat, ibadet kuralları gibi dini konularda hatasız olduğunu düşünüyorlar. vahyin, bu dünyaya ve insan toplumuna ilişkin meselelerde hatalı olabileceğini kabul ediyorlar. kur’an’ın tarihsel olaylar, diğer dinler ve yeryüzüne dair pratik mevzular üzerine söyledikleri doğru olmak zorunda değildir. bu müfessirlerin çoğunlukla çıkardıkları sonuç şudur ki, kur’an’daki bu tür hatalar peygamberin nübüvvetine halel getirmez. çünkü peygamber, kendi dönemindeki halkın bilgi düzeyine “inmiştir” ve onlara “kendi döneminin dili”yle hitap etmiştir."