acılar parkı

• düş sokağı sakinlerinin üçüncü albümünde bulunan bir murat çelik parçası:
  
  toprağı kokladım yüzümü gördüm
  alışkanlıklarım yağmur sesi
  gitmek kolay değil dedim... kendime... düşündüm
  hatırladıklarım beni geri çevirdi...
  yaşamak zor gelir bazen bilirsin
  susmak bir gidişi kabullenmek
  görmek kolay değil dedim... kendime... sustum
  yanlışlarım beni büyüttü...
  
  geride bıraktığım acılar parkı
  yalnızlıklarıma sahne oldu
  
  oynamak kolay değil dedim... kendime...yoruldum
  arkadaşlarım beni bende vurdu...
  uzandı ellerim çocukluğumun koynuna
  aradım kendimi kiraz ağaçlarının altında
  unutmak kolay değil dedim... kendime... ağladım
  
  avucumda otuzdört yaşım
  dudağımda şarkım
  oturup söyledim sabaha kadar...
  da da da da da da da...
  oturup ağladım sabaha kadar...''
• (bkz: umutsuzlar parki)
• dolmuşçunun dolmamış egosunun aynanın üzerine yansıması
• insanin her yanliz kaldiginda ve aci cektigini kabul edip oturdugunda içinde oldugu park..
• (bkz: south park)
• çok hoş bir perdesiz bas gitar solosu vardır bunun.
  aynı güzellikte bir başka şarkı da aşk eskitir benidir. ikisi de üçte yer alır ve murat çelik'e aittir. ikisinde de perdesiz basta erkan oban vardır.
• ilk dinlediğimde 15 yaşımdaydım. çok uzaktı 34 yaşım. şimdi biraz gülüyorum, buruk. park geride kaldı, şarkı aynı. dudağımda. haydi sabaha kadar.
• nerdeyse 17 yıl bekledim bunun için.. ihtiyaç molası'nda ay ile 30'u yakalamıştım.. şimdiyse acılar parkında 34üme geldim, i na na maz sın!
  
  17 yıl önce aklım şaşıyordu. daha iyi düşeneceğimi, daha iyisi olacağımı hissediyordum. kesinlikle john fante, john steinbeck ve neil gaiman'dan fırlayan yepyeni bir yazar olacaktım. tokyoda pariste romada dünyanın en sapkın fetiş fotoğraflarını çekecektim..
  
  hiçbiri olmadı tabii.. aradan geçen 17 yılda insanlardan soğudum, insandan tekme yemiş köpek gibi kaçtım her sene daha çok.. ama düş sokağı sakinlerini hiç bırakmadım. hayatımda içimde soğumayan az sayıda şeylerden biriydi düş sokağı, hem de hayatında hiç türkçe müzik dinlemeyen bir müzik müptezeli olarak..
  
  vay be.. vay be.. ilk duyduğumda yatağında kıvrılan, kısık ışıkta tolkien okuyan bir çocuktum ortaokullu., dünyam birbirine girmişti..
  
  daha farklı olcağını sanırdım 34ün.. geldim ama. yetiştim. çok kafamı çarptım. herkes güldü. herkes gitti şimdi. ruhumda misafir sonrası yalnızlık.. böyleymiş demek.
  
  acılar parkını yine de değişmem. düş sokağı hala ürpertiyor hala şok ediyor beni 17 yıl sonra bile
• sabah sabah aklıma düşmüş murat çelik şarkısı. düş sokağı sakinleri 'nin, iki murat ayrılmadan evvelki üç isimli albümlerinden.
  
  avucunda yıllarını, sadece geçip giden yıllarını bulanlara gelsin o halde sabahın bu saatinde.
  
  https://youtu.be/wtawhzd8nlo
• adına aldanmayın, daha çok hüzün ve mutluluk verir dinleyen bünyeye. sözleri ayrı,soloları ayrı güzeldir.
  
  bir cümleye bir kitap sığdırır.
  
  "toprağı kokladım yüzümü gördüm"