• gerek bireysel gerekse toplumsal duzeyde insan olmanin dogasindan gelen ve her hareket ve duyguya yansiyan default his. herkesin hakettigi degeri almasi, kotunun cezalandirilmasi, iyinin korunmasi kollanmasi uzerine bir evrensel baki$ acisidir. insanlik tarihine oldu olasi yon vermi$tir.
    tamlama, bir kalip olarak, medya tarafindan halkin kar$i oldugu bir olayin gercekle$tirilmesini anlatirken soylenir.
    "- evet sayn seyirciler, yine yeni yeniden cikarilan bu af tasarisi meclis adalet komisyonundan da gecerse genel kurula gidecek. burada da kabul edilirse yururlukte olacak. bu durum milletimizin adalet duygusunu zedeleyecek, hukuk sistemimizin sayginligina golge du$urecektir. cok fena bi$ey bu sayn seyirciler, tu, kaka...!"
  • eşitler arasındaki eşitsizlikler giderilmeden adaletin toplumdaki yerini bulamayacağına ilişkin temel duygu.
  • olmayana zorla sokuşturulamayacak, yetenek statüsünde de görülebilecek duygu. bencillikten arınmış, duygusal olgunluğa erişmiş olmak bu duyguyu besleyecek diğer duygulardır. sürekli kendini düşünen bir insanın adaletinden söz edilemez; çünkü gün gelir, kendisini yargılamak zorunda kalırsa, bütün idealler yerle yeksan olacaktır ve çirkef bir biçimde, sadece sözler söyleyecektir kendini savunmaya yönelik. oysa sözler, sadece acı verecektir karşıdakine. kendini işin içinden sıyırmak için, bin türlü çamurla suratınızı tırmalayan kişinin bir zamanlar sevdiğiniz biri olduğunu düşünmek artık her şeyin kutsallığını yitirdiği hissini doğuracaktır. (bkz: kahrolmak)
  • ancak empati zemininde filizlenebilecek, empati bağımlı bir duygu. düşündüm, bunu buldum bugün. aralarında çok organik bir bağ söz konusu yani, empati yeteneğinden yoksun kişinin adalet duygusu da güdük oluyor. dünyanın merkezine kendini koyan, haklılığı ve haksızlığı ancak kendisi söz konusu olduğunda algılayabilen, bir başkasının yerindeyken hayat nasıldır'ın tahayyülüne kabiliyeti olmayan insan, bundan da nasibini almamış oluyor.

    sonra noluyor? bunun filizlenemediği bünye hiçbir yere açılamıyor.
  • taşıyorsanız, olur olmaz herşeyde ortaya çıkar. misal ben, bulaşık makinesinden çıkardığım temiz tabakları, raftaki temiz tabakların üstüne değil, altına koyarım. üste koysam, yine önce onlar kullanılacak. raftakiler beklemeye devam edecek ki kendilerini gerçekleştirsinler, ev ahalisi onlardan da yemek yesin. günler geçecek ki misafir gelsin, tüm tabaklar kullanılsın. demem o ki adalet duygusu insanın içinde olacak kardeş. zorla olmuyor.
  • ben çocukkene bu duygu vardı yine içimde.
    oyun oynarken falan hep bu duyguyla yönlendim, yönlendirdim insanları. sonra büyüdüm. oyunlar da değişti tabi ama bu duygu aynı kaldı. çok az insanda olması çok yazık bu dünya açısından.
  • adalet isimli şiirinde şöyle diyor özdemir asaf:

    "insansız adalet olmaz
    adaletsiz insan olur mu?
    olur, olmaz olur mu!
    ama, olmaz olsun"

    olmaz olsun adalet duygusu olmayan, empati yapamayan, dünyayı sadece kendi bildikleri gibi sanan insanlar.
  • yönetim kademelerinde mutlak olması gereken; ancak binlerce dolar verilip, liderlik veya insan yönetme sanatı adı altındaki kurslara gidilmesine ya da hukuk fakültesi bitirilmesine rağmen, sahip olunamayan ve büyük ihtimalle yaradılıştan gelen bir duygu.

    adalet bazı insanlar için sadece bir kadın isminden ibaret olsa da beşeri ilişkilerin yapı taşı birimidir.
    maddenin yapı taşı biriminin atomlar olması gibi.

    olmadığı yer her neresi ise orada sistem çökmeye mahkumdur.
  • dengemi kaybetme nedenim. “sindiremediğini kusmuşsun” dedi terapistim. delirdim, isyan ettim, ama gidecek daha iyi bir yerim olmadığı için istifa edemiyorum. kalamıyorum, gidemiyorum. yapabildiğim tek şey yöneticilerime narsistik kırılma yaşatıp boyun eğmediğimi suratlarına haykırmak. ama hala burada çalışıyor olmak boyun eğmek aslında. uslu çocuk olmayacağım ama kapıyı çarpıp çıkamıyorım da. benim hak ettiğimi vasat yalakaların almasını izleyeceğim. gözlerindeki tehditle karışık saygıyı görmekten hastalıklı bir zevk alıyorum. insani hiçbir vasfı olmayan, empati yoksunlarının hiç anlayamayacağı tepkiler veriyorum. iyi ki delirmişim. yoksa ben olmazdım. insan olmayı kazanmaya tercih ederim.
  • beyindeki kontrol noktası amigdaladır. adalet duygusu güçlü insanların daha stresli ve depresyona daha yatkın olduğu gösterilmiştir. örneğin bu insan toplum ortalamasından daha fazla kazanıyorsa bundan dolayı suçluluk duyduğu ve amigdalasında aktivasyonun arttığı saptanmıştır. adalet duygusu güçlü olmayan insanların ise sadece haksızlığa uğradıklarında amigdalalarında aktivasyon artışı gözlemlenmiş fazla kazanmak gibi durumlarda ise herhangi bir değişiklik gözlemlenmemiştir.
hesabın var mı? giriş yap