ağlayan çocuklar

• bir necip fazıl kısakürek şiiri:
  
  kafesli evlerde ağlar çocuklar,
  odalarda akşam olurken henüz.
  o zaman gözümün önünde parlar,
  buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz.
  
  ne vakit karanlık kaplarsa yeri,
  başlar çocukların büyük kederi;
  bakınır, korkuyla dolu gözleri:
  ya artık bir daha olmazsa gündüz?
  
  gittikçe kesilir derken sedalar,
  gece, bir siyah el gözümü bağlar;
  duyarım, içime sığınmış, ağlar,
  bir ufacık çocuk, bir küçük öksüz...