ahmet şık

• dün akşamdan beri tahliye olur olmaz yaptığı iki dakikalık net, korkusuz, imasız, direkt açıklamanın esiri oldum, üzerine söyleyecek söz bulamıyorum, hala da bulamadım. dediklerinin doğruluğunu tartışmıyorum, şahsen doğru olduğuna inanıyorum ama doğru da olmayabilir. mesele inandığını her koşulda, her şeye rağmen, bedeli -hem de peşinen- ödettiriliyor olsa dahi söyleyebilen insan olarak kalabilmek. zira öyle bir devirde yaşıyoruz ki ahmet'in dediklerini düşünmekten bile korkuyor insanlar, bir o kadarı da sanal bir gerçekliğe inanarak daha mutlu olabileceğini düşünüyor, "kedidir." demekten öteye gitmiyor. o yüzden böyle dostum olmasını geçtim, böyle düşmanım olsun, o bile şereftir.