akp'ye saygı duymak

• halet-i ruhiyyeme sirayet etmeye başlayan duygudur. zira gerçekten bu adamlar en azından saygıyı hak ediyorlar deyu ızdıraplı bir kabulleneşin içeresindeyim!
  şu geçtiğimiz on sene muhtevasına bakıyorum da aklımda kaldığım kadarıyla vuku bulan olaylara başka bir parti yahut koalisyon ortaklığında olsa tabiri caizse kıyametler kopardı hem de defalarca. düşünüyorum şehitlere kelle demek, ananı alıp gitmek, one minutes deyip bop eşbaşkanı olmak, sınırdan otobüslerle teroristlerin gelmesi ve kahraman gibi karşılanan bu deyyusların ayağına hakim göndermek, hergün ama hergün şehit verilmesi, bütün komşu ülkelerle ciddi sorunların baş göstermesi, erklere bu denli aleni müdahaleler, ve bunun gibi onlarca ne onlarcası yüzlerce olay.
  ama en baştan sayın başbakanımızın nasıl milletvekili seçildiğini de unutmamalıyız sanırım.
  işte saydığım bu az buçuk olay ve sayamadığım yüzlerce olayın çok az bir kısmı bu ülkede cereyan etse dediğim gibi yer yerinden oynardı.
  lakin bakıyorum daha bugün pkk'ya açıkça destek verdiğinden şüphem olmayan, bu ülke topraklarının bölünmesini istediğinden zerre şüphem olmayan barzani denen hakettiği sıfatları bende saklı canlıya "türkiye seninle gurur duyuyor" diye tezahürat yapılabiliyor ve her yer süt liman.
  herşeyin iyisini doğrusunu bilirim yanılgısında olmayan biri olarak herşeyin iyisini bilen bu yanılgı içerisindekilere saygı duymayayım da ne yapayım ey kari.
  ülkem bu durumda; n'apayım. neticede inandığım din bana ümitsizlik şirktir diyor. mecburum hala bi'şeyler için ümidim var.
• böyle bir şey yok, ama şöyle bir şey olabilir;
  
  (bkz: akp'ye saygı duymamak)
  
  (bkz: akp'lilere saygı duymamak)
  
  herkes herkese saygı duymak zorunda değil neticede.
• (bkz: stockholm sendromu)
• imkansızdır. bana saygı duymayana niye saygı duyacağım