akustik travma

• önceki albümleri akustik tınıda olan yüzyüzeyken konuşuruz'un ismi ile müsemma son albümü, albüm içinde gerçekten çok yüksek seslere maruz kaldığımız şarkı bölümleri var.
  önceki albümleri bira içerken dinlenebilecek, daha indie kafasında ve sakin albümlerdi, bu albümde ise kendi istedikleri müziği, kendilerini rahat hissettikleri müziği yaptıklarını albüm içinde herhangi bir populist şarkı olmadığından anlayabiliriz, herhalde hayatlarının bu döneminde bu tarz müzik yapmak istemişler ve yapmışlar. yüzyüzeyken konuşuruz eğer ilk iki albümü gibi üçüncü bir albüm yapsaydı burda "ya abi hep aynı şarkıları yapıyorlar artık yeter değişik bişeyler yapmaları lazım" diye entry döşenecekti, o yüzden kitleyi tatmin etmeye çalışmak yersiz. bu yüzden bu albüm teorik olarak yüzyüzeyken konuşuruz'a herhangi bir kitle kazandırmaz ya da kaybettirmez, ama içinde bir "kediler" ya da "adam" tınısı barındırmayan bir albümü aklımıza gelirse geri döner dinleriz, otoban sıcağı'nda dediğimiz gibi "ben bir akustik travma dinleyeyim, canım çekti" demeyiz,