• rapaiç'i de eklemek istediğim 4'lü. takım ruhu vardı onlar varken. daha keyifliydi maç izlemek. yenilginin üzüntüsü bile anlamlıydı sanki.
    yıllar önce bir fenerbahçe belgeseli yapılmıştı, hani şu fenerbahçe'nin en kötü yıllarında. o belgeselde bir kız vardı. kadıköy'de fenerbahçe yenilmiş, maçta hüngür hüngür ağlıyordu. o kız hala gözlerimin önünde. o zamanlar o gözyaşlarının bir anlamı vardı. yenilginin verdiği acıyla karışık aşk vardı. hala var, hala var ama o aşkı biraz da işte bu başlıktaki futbolcuların inancı veriyordu bize. acının zevk verdiği tek şey aşktır. o kızın gözyaşları da acıyla ve aşkla akıyordu. bir kadının, bir takım için gerçek gözyaşı döktüğünü o kız da gördüm ben. ben de onun gibi sevdim işte fenerbahçeyi.
    bizi şimdi bu hale getirenlerin tek tek burnundan gelsin umarım.
  • takımın gidişatının iyi olduğu böyle anlarda bile hatırlanabilecek dörtlü. appiah ve aurelio orta ikilideyken kimseden çekinmezdik. anelka sağ kanat oynarken bile fazlaydı bu lige. alex için hiçbir şey söylemeye gerek duymuyorum zaten.

    hepinizi saygıyla selamlıyorum ayaklarına yandıklarım.
  • şimdilerin moda dizilişi 4-2-3-1 o zaman gündemde olsaydı tuncay şanlı ve marcio nobre'nin de eklenmesiyle ideale yakın bir kurgu yaratılabilirdi. ama o zamanlar 4-4-1-1 ve daum yıllarıydı.
  • 16 dakika uzatılan maçta 1 (bkz: 1) gol atamayıp galatasaray tarihine ucundan accık geçiveren dörtlü.
  • arkaya sağlam bir defans dörtlüsü kurulamadığı için avrupa'da başarı gelmedi malesef, geri dörtlümüz gökhan-lugano-edu-carlos oldu şampiyonlar liginde çeyrek final geldi ama anelka ve appiah yoktu.anelka'nın yerini deivid doldurdu ama appiah'ın yerine maldonado denen herif vardı.
  • bu kadro benim için efsane 4-0'lık galatasaray maçıdır. ki o maç benim gözümde 6-0'dan bile daha unutulmazdır.
hesabın var mı? giriş yap