• ameliyattan sonraki nekahat dönemine denir.
    bazı şeyler yasaktır.

    işemek,
    yürümek,
    içki içmek gibi.
  • gaz cıkarmayı basarabilen aynı odada kalan ameliyat olmuş hastaların hemşire ve diğer gorevlilere yaş pasta ısmarladığı gündür.
    sırf bunu yapabilmek için dua edenler bile vardır.
  • genel anesteziyi yemişseniz tamamen ayılmanın çok zor olduğu saatlerle başlar, tamamen iyileşildiği gün biter bu dönem. 2 gün de olur 2 yıl da.

    ayıldıktan sonra saatlerce mideye hiçbir şey girmemesi lazımdır ayrıca, zira bir yudum su bile içseniz anında kusmaya başlarsınız. şımartılma bölümü gayet şahane olsa da, sancılı, ağrılı sızılı kötü bir evredir.

    hatta derler ki, ameliyat sırasında hasta yakınları, ameliyat sonrasında hasta çeker ne çekiyorsa.
  • yattığınız yerden kalkmak için ters dönmüş hamam böceği gibi kıvranır durursunuz coğunun sonrasında. bi el atanınız olmazsa yorgunluktan bayılana kadar sürer bu durum.

    bi de gülünecek halinize gülemezsiniz, dikiş yerleriniz acır.
  • gözü her açtığında bir başka insanı görmektir.

    bir de neden televizyon açık diye soramamaktır.
  • hemen sonrası, yani "full aksesuar full aksesuar! bitti ameliyatınız" dendiği an inanılmaz bir mutluluk, rahatlama yaşanıp "hadi ya! ne çabuk! çok şükür" denirken bir kaç saat sonrası ızdıraptır.
    bende olan narkozun yarattığı mide bulantısı ve sonrasında ilaçların etkisinin azaldığı saatlerdeki sancı, dikiş yerinin acıması, gülememek, öksürememek, yatağında rahat dönememek, ayağa yalnız kalkamamak... zor yani zor.
  • usursun, cok usursun. tir tir titrersin. sen uykuda kalmaya calisirken hemsireler seni uyandirmaya calisir. seni uyandirmaya calisan hemsirelere kufredersin ama narkozun etkisiyle icinden mi yoksa disindan mi kufrettigini bilemezsin. yine narkozun etkisiyle goz yaslarini ve cisini tutamazsin.
  • başınızı bekleyen sevgiliye "hemşireyi çağır, bir ağrı kesici daha yapsın, dayanamıyorum." diye çığlıklar attığınız, sonrasında uyuşturucunun etkisinin geçmesiyle ve ameliyat yeri ağrılarının tavan yapmasıyla, "ben bunu atlatamayacağım, doktoru çağır beni geri bayıltsın." dediğiniz, uyuşturulan belden aşağınızın açılmaya başlaması ile yayılan ağrıyla birlikte hüngür hüngür ağladığınız, yatak yastık heryeri dayak delisi yaptığınız bir dönemdir.

    ben ki yıllarca hayaller kurmuştum hastanelere düşmekle, ameliyat olmakla, ölümcül bir hastalığa yakalanıp hastane odalarında ziyaretçilerimi ağırlamakla ilgili... bunlarla ilgili hayaller kurar kurar ağlardım... kendimi düşünürdüm hastane yatağında, her ayrıntısına kadar görürdüm kendimi. sonra annem gelirdi yanıma, onunla konuşurdum ölmeden önce, ağlardım... sonra babam... kardeşim... şu yengem... bu arkadaşım...
    herkes gelirdi, hepsiyle konuşmak istediğim herşeyi konuşurdum, son anlarımda onların bana söyleyebilecekleri şeyleri dinlerdim, ağlardım...
    sonra sevdiceğim gelirdi, yoktu aslında kendisi ama, vardı işte ve gelirdi ben ölmeden... konuşurduk, ağlardım...
    çok heyecanlı, duygulu ve bir o kadar da acıklıydı herşey ama ben her seferinde ölüyor olurdum ve ağlardım salya sümük...

    gerçekten ağlardım...

    hoşuma giderdi...

    taa ki gerçek ameliyat acısını yaşayana kadar!!! işte en son o zaman ağladım ama acımdan ağladım, ölmeyeyim diye... ölünecek bir durum da hiç yoktu ya gerçi... o 15 dakikalık ameliyat ve asıl sonrasındaki 3-5 saatlik zaman dilimi ve daha da sonrasındaki 1 haftalık iyileşme dönemi getirdi aklımı başıma... daha da tövbe, hastalık mı, ameliyat mı, tövbee... mümkünse sağlam bir 300-500 yıl yaşayayım ben...

    amma manyakmışım lan, beni alan iyi almış valla...

    edit:imla
  • şahsen ben bebekliğime geri döndüm. yemek içmek, işemek, gaz çıkarmak, kaka yapmak, yataktan kalkmak, yürümek, giyinmek, soyunmak hepsini sil baştan tekrar öğreniyorsunuz hemde kesiğin acısı ve çevresindeki bölgenin keskin ağrısıyla birlikte. sizde bebeklerde olan o müthiş sevimlilik ve koruma iç güdüsünü otomatik devreye sokan o büyü de yok. bu süreçte yanınızdaki kişi size çok çok değer veren, her şart altında sizi sevmeye devam edebilecek, uykusuzluğa dayanabilecek biri olmalı. benim ki ilk iki gün ki en rezil günler oluyor bunlar, altlı üstlü yaşadığımız, beni ailesine katmış olan arkadaşım diğeri de annem idi. benim ki gece yarısı girdiğim acil bi ameliyattı. eğer sizinki önceden belli planlanmış bi ameliyatsa yanınızda kalacak kişiye çok çok iyi bakın....
  • 1,5 en fazla 2 saat sürecek olan ameliyattan 4 saatte çıkmam neticesinde çıkar çıkmaz il olarak kocamı sorarak ameliyathanedekileri kahkahalara boğmamın akabinde anestezinin yarattığı kafa güzelliği ve 'oh kurtuldum , çok da zor değilmiş' rahatlığı ağrı kesicilerin etkisinin geçmesiyle yerini yorgunluk sersemlik ve acıya bırakır. eğer iç organlardan biri opere edildiyse ameliyat yerinden çok ilk iki gün omuz,sırt ve göğüs ağrısından uyuyamazsınız. hemşireye çok ağrım var dediğinizde ' sizi oradan ameliyat etmedik biz asdfghjklş' şeklinde lakayıt bir cevap almak sizi yıkar . özetle evreleri not etmek gerekirse ;
    taburcu için ön şart g(bkz: az çıkarma)
    iyileşme ön şartı barsak hareketi ve (bkz: kaka yapmak)
    (bkz: dikişlerin alınması)
    (bkz: nekahat dönemi sonu)
    (bkz: normal hayata dönüş)
    anne atasözü notu: allah doktorlara düşürmesin ama onlarsız da bırakmasın. cümleten geçmiş olsun...
hesabın var mı? giriş yap