1 entry daha
  • bu aralar sık sık yaşadığım his. yanınızda birileri varsa onlara, hayatınızda bir adam/kadın varsa ona bakıp ben burada, bu insanlarla ne yapıyorum dedirtir, bir boşluğa düşme yaşatır. illet bir şey.
    ev dediğiniz, aile dediğiniz şeylerden, kişilerden fersah fersah uzak olmaktan ya da onların tamamen yokluğuyla sarmalandığınız anlarda, aidiyet yaşayamadığınız kişilerin varlığından hissedilir. belki olay yanınızda yatanın kim olduğu değil kim olmadığıdır. bazen bir anne özlemi, bazen kuzenlerinizle oynadığınız oyunların sizin yaşadığınız hayat değil de başkasının anlattığı bir hikayeymiş gibi hissettirmesi, belki nasıl aştığınızı aklınızın alamadığı acı dolu zamanları hatırlayıp sanki bir kitap okuyormuş gibi hissetmek...
    geçmişe özlem, biraz melankoli, bolca hüzün içerir. beynimizin bize attığı kazık, bir nevi merdivenden inerken boşluğa adım atmış hissi gibi.
hesabın var mı? giriş yap