ankara

• solcusunun sergi açılışlarında ucuz şarap, sağcısının camiilerde şov kovaladığı, hayatı kaçıranların şehri.
• çocukluğumun,ilk gençliğimin geçtiği-geçmekte olduğu şehir.edirne'de doğdum,istanbulluyum ama beni ben yaptığı muakkak. sorsalar burayı seçer miydim, ileri de burada yaşar mıyım? hayır. ama seneler sonra çok özleyeceğim kesin. annemle yaşadığımız bu evi,anneannemin evini,semtleri,en çok tunalı'yı,gittiğim liseyi,arkadaşlarımı,havaalanını,otagarını,otobüs duraklarını,kışını,sonbaharını,yaz akşamlarını,ilk aşkımı....
  ben hep gerektiği gibi yaşamadığımı falan düşündüm. tanışmam gereken onlarca insanla tanışmadığımı,söylemem gereken sözleri yeterince söyleyemediğimi,yapmam gerekenleri yapmadığımı. ama ankara bana bunları hatırlatmıyor.bana yaptığım şeyleri hatırlatıyor.cesaretimi....
  hayatımın en çok da şu evresinde burada olduğuma memnunum. çünkü çok alışkınım ve kendimi evimde hissediyorum. evim diyemiyorum ne yazık ki, çünkü türkiye sınırları içerisinde nereye ait hissedebilirim neresi evim olur bilemiyorum zaten...hayatımın bu evresinde kendimi bulabilmem için,yapmam gerekenleri yapmam için,hakkıyla yaşamam için bu cesareti hatırlamam gerek.
  bazı şeyleri kaybetmeden de kıymetini bilmek lazım. türkiye'de ankara dışında bir urla da bir de moda-kadıköy de yaşamak isterdim herhalde.
  keşke bana fazlasını da verebilseydin ankara, ama yine de bana verdiklerini ve seni tüm kalbimle seviyorum.